John Myers
Bratwurst klasikoaren faktore erabakigarria gorritu, egosi edo, behar izanez gero, gordinik egon ez den txistorra da. “Ondasun zuria” deritzona da. Osagai nagusiak haragia, hirugiharra, gatza eta espeziak dira, eta horiek eskualdeko izaera tipikoa ematen diote txistorrari. Txerri edo ardien tripa naturalek haragia estaltzen dute.
Jatorria
Bratwurst-aren jatorria eztabaidan dago. Bavaria 1595eko errezeta-dokumentu baten ondorioz txistorraren jaioterritzat hartzen bazen ere, 1404. urtean Turingian 2000ko faktura bat aurkitu zen, txistorra-zorroak entregatzea dokumentatzen duena. Gaur egun, Alemaniako ia eskualde guztiek dituzte bere Bratwurst sorkuntzak eta Alemania osoan saltzen dituzte. Nuremberg Rostbratwurst («babestutako adierazpen geografiko bat») sauerkrautarekin batera Alemaniako mugetatik urrunago egin dute.
Denboraldia/erosketa
Era guztietako saltxitxak sasoian daude urte osoan. Barbakoa denboraldia dela eta, udan produkzioak gorenak izaten ditu.
Zaporea/koherentzia
Zaporea eta koherentzia, neurri handi batean, erabilitako haragi motak eta nola prozesatzen den zehazten dira. Honek ale-tamaina desberdinak sortzen ditu eta bertatik hestebete lodiak, ertainak edo finak egiten dira. Zaporea pikantetik leunera aldatzen da. Belar gehitzeak, adibidez, Nuremberg-en, eragina du zaporean
Erabili
Saltxitxak plantxan edo zartagin batean frijituta jaten dira.
Biltegiratzea/iraupena
Prozesatzea edozein dela ere, bratwurst masa oso sentikorra eta galkorra da. Garrantzitsua da hoberen datari eta hotz-kateari errespetatzea. Txistorra freskoa deritzonez gain, pasteurizatutako hestebeteak ere badaude. Hauek ie R. hutsean ontziratzen dira. Pasteurizazioak iraupena luzatzen du.
Nutrizio-balioa/osagai aktiboak
272 kcal eta 12 g bakoitzeko 100 g proteina inguruz gain, saltxitxak 25 g gantz inguru ere baditu. Gaur egun, "gantz gutxiago" duten barietate asko daude merkatuan. Karbohidratoen edukia 0.2 g ingurukoa da.
