آیا می توانم ماست را با موسلی و میوه بخورم؟

ترکیب ماست، موسلی و میوه از دیرباز به خصوص برای صبحانه رایج بوده است. اخیراً انتقاداتی از این ترکیب شنیده ایم که برای شفاف سازی به سراغ کارشناسان رفتیم.

ماست و میوه

این عقیده وجود دارد که ماست و میوه را نباید با هم ترکیب کرد زیرا اسیدهای میوه باکتری های مفید موجود در ماست را از بین می برند. شناخته شده است که ماست حاوی باکتری های اسید لاکتیک است، یعنی آنهایی که اسید لاکتیک را از یک گیاه یا بستر پروتئین در فرآیند تخمیر تولید می کنند. مورد دوم عاملی است که رشد باکتری های بیماری زا را در محیط محدود می کند.

بنابراین، کشت های ماست خود منبع اسید هستند که برای میکروارگانیسم های خاص مضر است. بنابراین، شک وجود دارد که اسیدهای آلی که سرشار از میوه هستند، تعداد باکتری های مفید موجود در ماست را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.

پروتئین موجود در ماست برای هضم به یک محیط اسیدی نیاز دارد (آنزیم معده پپسین فقط می‌تواند پروتئین دناتوره شده و «بازشده» را در یک محیط اسیدی تجزیه کند). قوانین سازگاری غذایی توصیه می کنند از ترکیب میوه های ترش و غذاهای پروتئینی خودداری کنید زیرا چنین میوه هایی از تشکیل اسید کلریدریک در معده جلوگیری می کنند که برای هضم پروتئین ضروری است. با این حال، منطقی است که فکر کنیم محیط اسیدی لازم را می توان هم توسط اسید کلریدریک تولید شده توسط غدد معده و هم توسط اسیدهای آلی که از میوه مصرف می شود ایجاد کرد. بنابراین ترکیب ماست و میوه در جذب آن اختلالی ایجاد نمی کند. البته افرادی که اسیدیته بالای شیره معده دارند باید مصرف میوه های تازه را محدود کنند تا دیواره معده در معرض خطر آسیب اسیدی قرار نگیرد.

متخصصان تغذیه مانند A. Chenault و P. Dukan نیز در مورد عدم ترکیب این غذاها چیزی نمی نویسند. و رژیم MyPlate پیشنهاد می کند که برای صبحانه یک محصول پروتئینی و میوه یا سبزیجات بخورید. با این حال، متخصص تغذیه L. Denysenko نسبت به ترکیب ماست و خربزه هشدار می دهد.

ماست و موسلی

موسلی حاوی نشاسته و فیبر (پره های غلات کامل)، چربی ها (آجیل)، اسیدها و فروکتوز با گالاکتوز و پکتین (میوه های خشک) است. و ماست پروتئینی در ترکیب با باکتری های اسید لاکتیک است. این میکروب ها در طول زندگی خود از یک بستر گیاهی (هیدروکربن) یا پروتئین استفاده می کنند. میکرو فلور روده بزرگ سالم نیز بر پایه باکتری هایی است که باعث تخمیر اسید لاکتیک می شوند.

بنابراین، با مصرف بستری برای باکتری ها (موسلی) و خود میکروب ها (ماست)، روده ها ساکنان مفید اضافی و غذای فراوان برای آنها دریافت می کنند. این به شما امکان می دهد فعالیت حرکتی روده کافی را حفظ کنید و از کلونیزاسیون میکروارگانیسم های بیماری زا جلوگیری می کند. و به لطف تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه توسط فلور مفید، تغذیه طبیعی سلول های دیواره روده را تضمین می کند و در نتیجه از انحطاط بدخیم آنها جلوگیری می کند.