Crystal Nelson
حدود سه میلیون آلمانی از اختلالات خوردن رنج می برند. تاکنون عمدتاً زنان جوان را تحت تأثیر قرار داده است. اما اکنون کارشناسان زنگ خطر را به صدا در می آورند: زنان بالای 30 سال بیشتر و بیشتر به لاغری علاقه مند می شوند.
"بله، من یک اختلال خوردن داشتم!" گوندیس زامبو با این اعتراف خبرساز شد. این مجری به مدت 23 سال از پرخوری عصبی رنج می برد. او به طور تصادفی مقادیر زیادی غذا را در خودش پر کرد، اما پس از آن دوباره آن را پرت کرد. برای او همه چیز حول محور غذا می چرخید. "من از درون مرده بودم، دیگر زندگی واقعی نداشتم."
اعترافات شگفت انگیز یک زن کارکشته، موفق و جذاب. تاکنون بی اشتهایی و پرخوری عصبی به عنوان بیماری های کلاسیک نوجوانان در نظر گرفته شده اند. با این حال، در این میان، زنان بیش از 30 سال بیشتر و بیشتر درگیر شیدایی لاغری می‌شوند: فقط آن‌هایی که زیبا، سکسی و فوق‌لاغر هستند دوست می‌شوند. ستارگان پیشتاز هستند: ویکتوریا بکهام، و یک خط در چشم انداز، دختر پر زرق و برق و نماد سبک برتر در نظر گرفته می شود. Nadja Abd El Farrag سابق Bohlen اختلالات خوردن خود را برای مدت طولانی انکار می کرد. و با ستاره هالیوود آنجلینا جولی می توانید ببینید که چگونه او لاغرتر و لاغرتر می شود.
زنان می خواهند جوانی خود را تسخیر کنند
«دنیای امروز ما به شدت بر جوانگرایی متمرکز شده است. دکتر الن اسکور هایموف، روانشناس آمریکایی می گوید: زنان می خواهند جوانی خود را با اندامی لاغر به تصویر بکشند. علاوه بر این، آنها از یائسگی آینده می ترسند زیرا بدن آنها در حال تغییر است و وزن آنها افزایش می یابد. و آنها نمی توانند آن را کنترل کنند. بنابراین با تمام وجود تلاش می کنند لاغر بمانند.»
یک مصیبت طولانی اغلب پشت کسانی است که آسیب دیده اند. بسیاری همیشه در نوجوانی خود را خیلی چاق می‌دانستند و تا زمانی که کاهش وزن به اعتیاد تبدیل شد، رژیم‌های غذایی افراطی داشتند. اینگه میک، روانشناس از "سیندرلا"، گروه اقدام مونیخ در مورد غذا خوردن و بی اشتهایی، می گوید: "ده تا 20 سال بعد، بیماران از آن زمان دوباره قربانی می شوند."
گوندیس زامبو همچنین تجربه کرد که فرار از مارپیچ لاغری چقدر دشوار است: «من چندین بار فکر کردم که بر پرخوری عصبی غلبه کرده‌ام و با افتخار اعلام کردم. اما من عود کردم.» چرا او وارد گرداب باریک شد؟ «در اعماق وجود، شک و تردید به خود فروکش کرد. ترس از چاق بودن و در نتیجه کافی نبودن. 23 سال است که خودم را دوست ندارم.»
Sabine L. (نام تغییر توسط سردبیر) 30 سال است که با بی اشتهایی مبارزه می کند. در طول دوره آموزشی من به عنوان تکنسین دندان، یکی از همکارانم بارها و بارها مرا مورد آزار جنسی قرار داد. فقط غیر قابل تحمل بود در آن زمان من همه چیز را می خواستم - فقط زن نشدم. و او این کار را کرد: هر چه کمتر می خورد، فرم های زنانه کمتری در بدنش نشان می داد.
افراد مبتلا به بولیمیا نمی توانند از زنانگی خود لذت ببرند
در 22 سالگی برای اولین بار به یک درمانگاه آمد. بعد از آن مدتی حالم خوب بود. اما به محض اینکه دوباره استرس گرفتم، به سختی غذا خوردم.» او در طول دو بارداری خود بیشترین آسیب را متحمل شد. چون ناگهان دیگر نتوانستم بدنم را کنترل کنم. به محض اینکه بچه ها از شیر گرفته شدند، بی اشتهایی دوباره گریبانشان را گرفت. تا اینکه او فقط 49 کیلوگرم وزن داشت - با قد 1.72 متر. "نتونستم کمکش کنم."
یک چیز، به ویژه، خروج را دشوار می کند: سکوت. "به ویژه، زنان بالای 35 سال اغلب جرات نمی کنند اعتراف کنند که از یک اختلال خوردن رنج می برند. اینگرید میک، روانشناس «سیندرلا» توضیح می دهد، زیرا شما دیگر در سن آنها این کار را نمی کنید. اکنون سه گروه "35plus" در دایره عمل آنها وجود دارد.
نوشتن بهترین شکل درمانی برای گوندیس زامبو بود. او در کتابش مصیبت خود را به شیوه‌ای بی‌آرایش توصیف کرد: «امروز شفا یافتم». سابین ال. همچنین یاد گرفته است که در مورد بی اشتهایی خود آشکارا صحبت کند: "بالاخره احساس خوبی دارم، می توانم از زنانگی خود لذت ببرم." اما او همچنین می داند: این یک اعتیاد است که باید بارها و بارها با آن مبارزه کنم. و اکنون می توانم.
