آیا می توان ویتامین K2 را با رقیق کننده های خون مصرف کرد؟

اگر از آنتاگونیست های ویتامین K مانند ماکولا و وارفارین استفاده می کنید، می توانید ویتامین K2 مصرف کنید؟ این دو دارو در زبان عامیانه به عنوان رقیق کننده خون شناخته می شوند. آنها از لخته شدن خون جلوگیری می کنند و گفته می شود از حملات قلبی و سکته جلوگیری می کنند.

در صورت مصرف داروهای رقیق کننده خون می توانید مصرف کنید؟

ویتامین K2 یک ویتامین مهم است. چندین سال است که به طور فزاینده ای توصیه می شود که ویتامین K2 را به عنوان یک مکمل غذایی، به ویژه همراه با ویتامین D مصرف کنید. در حالی که ویتامین D باعث جذب کلسیم از روده می شود، ویتامین K2 اکنون قرار است از توزیع مجدد صحیح کلسیم اطمینان حاصل کند. که وارد استخوان می شود و روی دیواره رگ های خونی رسوب نمی کند.

با این حال، بسیاری از افراد از آنتاگونیست های ویتامین K استفاده می کنند که به عنوان رقیق کننده خون نیز شناخته می شود. تاکنون گفته شده است که مصرف ویتامین K2 در این مورد اکیدا ممنوع است. بنابراین افراد مبتلا اغلب با عواقب کمبود ویتامین K2 دست و پنجه نرم می کنند. در این میان، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد ویتامین K2 نه تنها در صورت مصرف داروهای رقیق کننده خون باید مصرف شود، بلکه باید برای سالم ماندن و جلوگیری از عوارض جانبی نیز مصرف شود.

اما آیا داروهای رقیق کننده خون هنوز هم کمک می کنند؟ از این گذشته، تأثیر آنها بر اساس مهار اثر ویتامین K2 است، بنابراین مصرف ویتامین K2 در اینجا غیر منطقی به نظر می رسد.

(توجه: این فقط در مورد رقیق کننده های خون از نوع آنتاگونیست ویتامین K (مثلاً ماکولا، وارفارین و غیره) است. بنابراین در مورد سایر داروهای رقیق کننده یا ضد انعقاد خون مانند ASA، کلوپیدوگرل، ریواروکسابان و غیره نیست.

ویتامین K این وظایف را در بدن بر عهده دارد

ویتامین K در بسیاری از اعمال مختلف در بدن نقش دارد. به عنوان مثال، از معدنی شدن خوب استخوان ها یعنی تراکم استخوانی بالا مراقبت می کند و به همین دلیل از نظر پوکی استخوان یک عامل محافظتی مهم در نظر گرفته می شود. علاوه بر این ویتامین K سطح کلسیم خون را تنظیم می کند که در عین حال از کلسیفیه شدن رگ های خونی جلوگیری می کند.

یکی از وظایف اصلی ویتامین K نیز تشکیل فاکتورهای به اصطلاح انعقادی است. اینها پروتئین های خاصی در خون هستند که در صورت آسیب، اطمینان حاصل می کنند که خونریزی به سرعت متوقف شده و زخم شروع به بهبود می کند.

اگر عملکرد این فاکتورهای انعقادی به دلیل نقص ژنتیکی مختل شود، می‌توانید حتی از کوچکترین زخم‌ها (هموفیلی) خونریزی کنید.

رقیق کننده های خون از گروه آنتاگونیست های ویتامین K اینگونه عمل می کنند

رقیق‌کننده‌های خون از گروه آنتاگونیست‌های ویتامین K شامل وارفارین (مثلاً کومادین) و فن پروکومون (مانند مارکومار یا مارکومار) هستند (18). اینها اکنون مستقیماً در چرخه ویتامین K دخالت می کنند. زیرا آنها آنزیمی را مهار می کنند که به طور معمول ویتامین K غیرفعال را در مواقع نیاز فعال می کند، یعنی زمانی که به فاکتورهای لخته شدن جدید نیاز است.

در نتیجه، سطح ویتامین K فعال در خون کاهش می یابد. اکنون فاکتورهای انعقادی کمتری تشکیل شده و خون "رقیق" می ماند. در عین حال، ویتامین K البته برای تمام وظایف مهم دیگر (تراکم استخوان، محافظت در برابر پوکی استخوان، محافظت در برابر کلسیفیکاسیون عروق خونی (= تصلب شرایین) نیز وجود ندارد.

رقیق کننده های خون می توانند این عواقب و عوارض جانبی را داشته باشند

از آنجایی که آنتاگونیست های ویتامین K خون را رقیق می کنند، یک عارضه جانبی رایج این داروها خون "بیش از حد رقیق" است که می تواند منجر به خونریزی داخلی شود. یک مطالعه در سال 2013 نشان داد که 41 درصد از 100 بیمار سکته مغزی پس از مصرف آنتاگونیست های ویتامین K به مدت 19 ماه از خونریزی داخلی رنج می بردند.

مطالعه‌ای در سال 2016 حتی نشان داد که داروها (در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که نیاز به دیالیز دارند) نه تنها خطر خونریزی را افزایش می‌دهند، بلکه حتی اثر وعده داده شده را نیز نشان نمی‌دهند. آنها نتوانستند خطر سکته مغزی یا مرگ و میر را کاهش دهند.

مطالعه‌ای در سال 2006 همچنین نشان داد که بیمارانی که به طور منظم آنتاگونیست‌های ویتامین K مصرف می‌کردند، در نتیجه کمبود ویتامین K که اکنون رخ داده بود، نسبت به بیمارانی که مجبور به مصرف چنین دارویی نبودند، دچار شکستگی‌های بیشتری شدند. و یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که بیماران مسن (60 تا 80 سال) با استفاده طولانی مدت از وارفارین خطر ابتلا به پوکی استخوان و آترواسکلروز را افزایش می دهند.

دو مطالعه در سال های 2012 و 2016 نیز نشان دادند که آنتاگونیست های ویتامین K به طور قابل توجهی خطر ابتلا به تصلب شرایین را افزایش می دهند.

بنابراین هرکسی که آنتاگونیست ویتامین K مصرف می کند دیر یا زود دچار کمبود ویتامین K می شود و ممکن است از پیامدهای مربوط به این کمبود رنج ببرد. بنابراین، اگر برای جلوگیری از کمبود ویتامین K از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، آیا باید ویتامین K مصرف کنید؟ یا آنتاگونیست های ویتامین K دیگر موثر نیستند؟

وقتی ویتامین K را همراه با آنتاگونیست های ویتامین K مصرف می کنید اینگونه عمل می کند

تاکنون به بیمارانی که از رقیق‌کننده‌های خون آنتاگونیست ویتامین K استفاده می‌کنند، گفته شده است که مکمل‌های ویتامین K را قورت ندهند و بهتر است غذاهای غنی از ویتامین K مانند اسفناج، شاتوت سوئیسی، کلم پیچ، کلم بروکلی و غیره را زیاد مصرف نکنند.

اما در واقع، در یک مطالعه از سال 2007 نشان داده شد که ویتامین K بسیار کم می تواند در بیماران مربوطه مشکل ایجاد کند. مشخص شد که بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند، اما همیشه از نوسانات سطوح INR رنج می‌برند، نسبت به بیمارانی که سطح INR آنها ثابت است، ویتامین K رژیم غذایی بسیار کمتری مصرف می‌کنند.

بیماران آنتاگونیست ویتامین K می توانند از مقدار INR برای اندازه گیری انعقاد خون خود استفاده کنند. در حالی که افراد سالم دارای مقدار INR 1 هستند، خون در بیمارانی که به عنوان مثال B. از فیبریلاسیون دهلیزی رنج می برند یا نیاز به جلوگیری از ترومبوز دارند، روی مقدار INR 2 تا 3 تنظیم شده است. خون نازک تر از حد معمول است.

در مطالعه فوق الذکر از سال 2007، به بیمارانی که مقادیر INR نوسان داشتند، روزانه 150 میکروگرم ویتامین K یا دارونما به مدت شش ماه داده شد. در گروه ویتامین K، مقادیر INR به طور قابل توجهی در 33 بیمار از 35 بیمار تثبیت شد، که در گروه دارونما به ندرت مشاهده شد. یک بررسی در سال 2013 این یافته ها را از طریق تجزیه و تحلیل پنج مطالعه تأیید کرد

علاوه بر این، در اوایل سال 2003، مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان داد که تجویز ویتامین K2 می‌تواند از حیوانات تحت درمان با وارفارین در برابر تصلب شرایین محافظت کند. با این حال، ویتامین K1 در اینجا تأثیری نداشت، بنابراین مصرف ویتامین K2 منطقی تر به نظر می رسد.

در صورت نیاز به مصرف داروهای رقیق کننده خون، آیا باید ویتامین K2 مصرف کرد؟

البته نباید فورا ویتامین K2 را همراه با رقیق کننده های خون مصرف کنید. شما باید این کار را با مشورت پزشک خود به محض اینکه با وضعیت مطالعه ارائه شده در اینجا آشنا شد، انجام دهید.

اغلب کافی است - همانطور که قبلاً در بالا اشاره شد - مصرف تقریباً همان مقدار ویتامین K در هر روز با رژیم غذایی خود. مهم این است که هیچ نوسانات عمده ای در اینجا وجود نداشته باشد. پس امروز دو وعده اسفناج، فردا دو وعده کلم پیچ و سپس به مدت دو هفته اصلا سبزی نخورید. درعوض، مطمئن شوید که ویتامین K را از سبزیجات سالم و سرشار از ویتامین K دریافت می کنید.

اگر می خواهید ویتامین K مصرف کنید، ویتامین K2 را انتخاب کنید - یعنی فرم گیاهی MK-7، زیرا ظاهراً هضم آن برای بدن بسیار راحت تر از MK-4 حیوانی است.

آیا آنتاگونیست های ویتامین K اصلا کمکی می کنند؟

با تمام عوارض جانبی آنتاگونیست های ویتامین K که در بالا ذکر شد، فرد مبتلا به طور طبیعی به خود می گوید که این عوارض روی همه افراد تأثیر نمی گذارد و اگر حداقل در آینده از حوادث تهدید کننده زندگی محافظت شود، ترجیح می دهد یکی از عوارض جانبی را بپذیرد. مانند ترومبوز. آمبولی، سکته مغزی و حمله قلبی.

اما حتی این هم قطعی نیست. یک مطالعه قدیمی‌تر در سال 1994 نشان داد که در بیماران (65 سال و بالاتر) مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، 33 نفر باید با آنتاگونیست‌های ویتامین K درمان می‌شدند تا از سکته مغزی فقط در یکی از این بیماران جلوگیری شود. بنابراین میزان ضربه 1 در 33 است. در بیماران جوانتر (زیر 65 سال) هیچ اثر مفیدی نمی تواند تعیین شود.

یک بررسی جدیدتر در سال 2017 نشان داد که رقیق‌کننده‌های خون در پیشگیری از مرگ ناشی از ترومبوز ورید عمقی (یا آمبولی ریوی) بهتر از دارونما نیستند.

با این وجود، مطالعات متعددی نیز وجود دارد که اثر پیشگیرانه رقیق‌کننده‌های خون را نشان داده است، بنابراین نباید این وجوه را بی‌اثر توصیف کرد. با این وجود، فکر کردن به سایر اقدامات یا اقدامات اضافی ضرری ندارد.

آیا جایگزینی برای رقیق کننده های خون وجود دارد؟

وقتی صحبت از جایگزین‌های رقیق‌کننده‌های خون به میان می‌آید، بسیاری از مردم به سادگی به دنبال روش‌های دیگری هستند. گفته می شود که آنها داروهای طبیعی هستند که خون را درست مانند داروها رقیق می کنند اما عوارض جانبی ندارند. اگرچه در واقع داروهای طبیعی وجود دارند که تأثیر مثبتی بر لخته شدن خون دارند، اما هیچ کس نمی داند که آیا مصرف این داروها واقعاً برای محافظت در برابر ترومبوز، سکته مغزی و حملات قلبی کافی است یا خیر.

با این حال، از دیدگاه کل نگر، به هیچ وجه صرفاً مبادله یک دارو با داروی دیگر نیست، بلکه در مورد تغییر روش کلی زندگی به گونه ای است که بدن بتواند خود به خود بازیابی و بازسازی شود. بنابراین صرف یک دارو – چه داروهای معمولی و چه طبیعی – هرگز به بهبودی منجر نمی شود.

مطالعه‌ای در سال 2013 در این زمینه جالب است، که نه تنها نشان داد افرادی که از قوانین رژیم مدیترانه‌ای پیروی می‌کنند کمتر از فیبریلاسیون دهلیزی رنج می‌برند، بلکه این نوع تغذیه منجر به بهبود خودبه‌خودی فیبریلاسیون دهلیزی می‌شود.

نتیجه گیری: ویتامین K و رقیق کننده های خون

هرکسی که از رقیق کننده های خون از نوع آنتاگونیست ویتامین K استفاده می کند می تواند غذاهای غنی از ویتامین K را بدون هیچ مشکلی مصرف کند، اما باید از تامین منظم این مواد غذایی سرشار از ویتامین K اطمینان حاصل کند و از نوسانات در این زمینه جلوگیری کند، یعنی همیشه INR را همزمان بررسی کنید. . ارزش را بررسی کنید

اگر می خواهید ویتامین K بیشتری مصرف کنید، می توانید این کار را نیز انجام دهید، اما باید این میزان را با پزشک خود در میان بگذارید. مصرف ویتامین K حتی می تواند منجر به تثبیت مقادیر INR در نوسان قبلی شود.

مصرف ویتامین K2 به عنوان MK-7 به دوزهای کمتری نسبت به MK-4 نیاز دارد. زیرا MK-7 بهتر از MK-4 توسط بدن جذب و مورد استفاده قرار می گیرد.

ASA و ویتامین K

آنتاگونیست های ویتامین K (مارکومار و وارفارین) مکانیسم اثر متفاوتی نسبت به ASA در مورد رقیق شدن خون دارند. در حالی که آنتاگونیست های ویتامین K سطح ویتامین K را کاهش می دهند، ASA این کار را نمی کند. بنابراین چیزی به نام کمبود ویتامین K مرتبط با ASS وجود ندارد.

اگر به عنوان یک بیمار ASD به ویتامین K نیاز دارید، مثلاً به دلیل مصرف ویتامین D یا اینکه رژیم غذایی شما ویتامین K کمی دارد یا - با مشورت پزشک - برای جلوگیری از تصلب شرایین، می توانید ویتامین K2 را در دوز مناسب را به صورت جداگانه مصرف کنید، به عنوان مثال B. 50 تا 100 میکروگرم در روز (با پزشک یا پزشک غیرپزشک صحبت کنید). با قطره های ویتامین K2 (به جای کپسول) می توانید ویتامین را به طور خاص به صورت جداگانه مصرف کنید.