حساسیت به گلوتن: دیگر تصور نمی شود

حساسیت به گلوتن مدت هاست که به عنوان چیزی شبیه به خودبزرگ بینی تصور می شود. کسانی که تحت تاثیر قرار گرفته اند به تازگی خوانده اند که گلوتن ناسالم است. و هنگامی که آنها غذاهای حاوی گلوتن را خوردند، علائم مربوطه را نشان دادند - البته نه به این دلیل که گلوتن واقعاً مضر است، بلکه فقط به این دلیل که مردم به شدت به آن اعتقاد داشتند.

از نظر علمی ثابت شده است: حساسیت به گلوتن

کسانی که نمی توانند گلوتن را تحمل کنند به بیماری سلیاک مبتلا هستند. اما اگر بیماری سلیاک ندارید، باید گلوتن را تحمل کنید – این تقریباً نظر پزشکان مرسوم تاکنون بوده است. به اصطلاح حساسیت به گلوتن، که در آن علائم پس از خوردن گلوتن بدون ابتلا به بیماری سلیاک ایجاد می شود، به عنوان یک ساختار باطنی در نظر گرفته می شد، چیزی که جدی گرفته نمی شد و فقط به آرامی به آن لبخند می زد.

درست است که از دهه 1970 گزارش‌هایی از بیمارانی گزارش شده است که به گلوتن واکنش نشان داده‌اند، حتی اگر بیماری سلیاک نداشته باشند. اما به این پدیده نامی داده نشد، بنابراین به سادگی نادیده گرفته شد.

با این حال، اکنون نام خود را دارد: حساسیت به گلوتن غیر سلیاک یا حساسیت گلوتن غیر سلیاک - به اختصار NCGS.

علائم حساسیت به گلوتن غیر سلیاک

NCGS ناسازگار است، یعنی با علائم فردی بسیار غیر اختصاصی. از یک طرف، اینها شامل مشکلات گوارشی است:

• اسهال
• یبوست
• تهوع
• گاز
• یک معده درد

از سوی دیگر، علائم کاملاً متفاوت، گاهی اوقات بسیار غیر اختصاصی، مانند B نیز می تواند وجود داشته باشد.

• بی قراری
• حالت اضطراب
• سر مه آلود
• سردرد
• خستگی
• حالت های مزمن خستگی تا
• فیبرومیالژیا
• عفونت های مکرر تنفسی
• عفونت های سینوسی (از جمله پولیپ بینی)

تشخیص حساسیت به گلوتن: هر چیزی جز آسان

علائم بیماری سلیاک بسیار مشابه است، با این تفاوت که بیماری سلیاک را می توان به وضوح تشخیص داد، اما NCGS نمی تواند. در بیماری سلیاک، آسیب خاصی به پوشش روده کوچک دیده می شود (بیوپسی) و آنتی بادی های خاصی را می توان در خون تشخیص داد.

اگر فردی با علائم توصیف شده به گلوتن واکنش نشان دهد، اما بدون نشان دادن ویژگی های تشخیصی معمول بیماری سلیاک، آنگاه NCGS انتخاب واضحی است. بنابراین NCGS عمدتاً با رد بیماری سلیاک با علائم تقریباً یکسان تشخیص داده می شود.

حساسیت به گلوتن: دیگر تخیل نیست

بنابراین تقریباً قابل درک است که طب سنتی به دلیل وضعیت مبهم واقعاً به وجود حساسیت به گلوتن (که به آن عدم تحمل گلوتن نیز گفته می شود) اعتقاد ندارد و آن را به عنوان "همه چیز فقط تخیل است!" بسته بندی شده.

با این حال، اکنون می‌توان آن را به طور رسمی دوباره حذف کرد، زیرا در سال‌های اخیر دانشمندان بارها و بارها اثبات کرده‌اند که حساسیت به گلوتن مستقل از بیماری سلیاک وجود دارد و بنابراین اثبات می‌کند که همه افراد مبتلا به هیچ وجه افراد بیمار خیالی نیستند، بلکه از بیماری‌های بسیار رنج می‌برند. بیماری های واقعی

مطالعات علمی وجود حساسیت به گلوتن را اثبات می کند

در اوایل سال 2011، Biesiekierski و همکاران. در مجله American Journal of Gastroenterology در مورد مطالعه دوسوکور خود گزارش دادند که در آن آنها قادر به مشاهده NCGS در افراد مبتلا به IBS بودند.

در سال 2012، Carroccio و همکاران. نشان داد که حدود 30 درصد از تمام بیماران مبتلا به مشکلات گوارشی در مواجهه با گندم با علائم واکنش نشان دادند. بنابراین، نویسندگان این مطالعه در مورد بیماران NCWS، یعنی در مورد حساسیت گندم صحبت کردند.

در سال 2015، دی ساباتینو و همکاران. در یک مطالعه متقاطع دوسوکور مشخص شد که 20 درصد از بیماران گوارشی بدون داشتن بیماری سلیاک به گلوتن پاسخ دادند.

مطالعه گلوتوکس

مطالعه ایتالیایی موسوم به GLUTOX که نتایج آن در سال 2016 در مجله تخصصی Nutrients ارائه شد، بسیار به روز است. این تحقیق در 15 مرکز درمانی مختلف سرپایی در ایتالیا طی یک دوره یک ساله (از پاییز 2013 تا پاییز 2014) انجام شد. 140 بزرگسال که از شکایات مزمن گوارشی رنج می بردند درگیر شدند.

• 40 نفر با تشخیص روده تحریک پذیر همراه با اسهال،
• 14 روده تحریک پذیر با تشخیص یبوست،
• 20 نفر از سندرم روده تحریک پذیر با علائم متناوب (گاهی اسهال، گاهی یبوست) رنج می بردند.
• 12 نفر مشکلات مزمن معده با علائم عمدتاً بعد از غذا خوردن داشتند،
• 10 نفر از درد و سوزش بالای شکم (سندرم درد اپی گاستر) و
• 41 نفر دیگر شکایات گوارشی تشخیص داده نشده داشتند.

به طور قابل توجهی، علائم همیشه به ویژه زمانی رخ می دهد که افراد مبتلا چیزی حاوی گلوتن خورده باشند. بیماری سلیاک، بیماری‌های التهابی مزمن روده (کولیت اولسراتیو، بیماری کرون و غیره)، اختلالات روانی، بیماری‌های خودایمنی سیستمیک و آلرژی به گندم را می‌توان رد کرد.

رژیم غذایی بدون گلوتن: 75 درصد بیماران بهبودی را تجربه می کنند

بررسی در دو مرحله انجام شد. فاز 1 چگونگی واکنش افراد درگیر به یک رژیم غذایی سه هفته ای بدون گلوتن را بررسی کرد. 75 درصد با رژیم غذایی بدون گلوتن بهبودی را تجربه کردند. هیچ عوارض جانبی از این رژیم مشاهده نشد.

در مرحله 2، کسانی که در رژیم غذایی بدون گلوتن بهبود یافته بودند، به رژیم غذایی سخت بدون گلوتن ادامه دادند. علاوه بر این، به مدت 7 روز به آنها 7 کپسول حاوی گلوتن یا دارونما داده شد - 4 کپسول با ناهار و 3 کپسول با شام. مقدار گلوتن موجود در کپسول (5.6/80 گرم) با مقدار گلوتن موجود در گرم ماکارونی مطابقت داشت.

سپس آنها قبل از تعویض گروه گلوتن و دارونما، یک استراحت 7 روزه بدون کپسول گرفتند. اکنون کسانی که قبلاً کپسول گلوتن را دریافت کرده بودند، کپسول دارونما را دریافت کردند و بالعکس. فاز 2 در مجموع سه هفته به طول انجامید.

پزشکانی که این درمان را انجام می‌دادند، به اندازه بیماران نمی‌دانستند که کدام کپسول، کپسول گلوتن و کدام کپسول دارونما است. فقط تامین کننده کپسول می دانست.

از 101 بیمار که به رژیم غذایی بدون گلوتن خیلی خوب پاسخ دادند، تنها 98 نفر وارد فاز 2 شدند. 3 نفری که ترک تحصیل کردند به قدری از بهبود علائم خود خوشحال بودند که می ترسیدند به دلیل گلوتنی که در فاز 2 می خوردند عود کنند. ، که می خواستند به هر قیمتی از آن اجتناب کنند.

سایر مواد دانه ای که می توانند منجر به حساسیت به گلوتن شوند

یک سوم از بیماران باقیمانده را می‌توان بعد از فاز 2 به دو گروه تقسیم کرد. نیمی از آنها در واقع می‌توانستند به اثر Nocebo تسلیم شوند، بنابراین به نظر می‌رسید حساسیت به گلوتن فقط تصور می‌شد. از سوی دیگر، این بیماران می توانند به سایر مواد غلات نیز با علائم واکنش نشان دهند. از این گذشته، گندم و سایر غلات نه تنها حاوی گلوتن به عنوان ماده ای هستند که افراد مبتلا به عدم تحمل می توانند به آن واکنش نشان دهند.

غلات همچنین حاوی ATI ها (مهارکننده های آمیلاز تریپسین) هستند که می تواند علت حساسیت به گلوتن مستقل از گلوتن نیز باشد. به اصطلاح FODMAP ها نیز می توانند پس از خوردن غذاهای مربوطه منجر به مشکلات گوارشی شوند. فود مپ مخفف «الیگو-، دی- و مونوساکاریدها و پلی الهای قابل تخمیر» است.

اینها قندهای متعدد، قندهای مضاعف و قندهای ساده و همچنین الکلهای خاص (پلیول) هستند. این مواد در بسیاری از غذاها به ویژه در محصولات غلات وجود دارند. بنابراین اگر از غذاهای حاوی گلوتن اجتناب کنید، به طور خودکار مقدار FODMAP را در رژیم غذایی خود کاهش می دهید. و شکایات او - اگر مربوط به FODMAP ها باشد - کاهش خواهد یافت.

اگر به گلوتن حساس هستید: یک رژیم غذایی بدون گلوتن ارزش امتحان کردن را دارد!

با این حال، نیمی دیگر (14 درصد از 101 بیمار اولیه) را می توان به وضوح حساس به گلوتن تشخیص داد. آنها وقتی گلوتن خوردند (حتی اگر نمی دانستند گلوتن در کپسول دارند یا دارونما) بدتر بودند و زمانی که بدون گلوتن مصرف کردند بسیار بهتر عمل کردند. آنها از حساسیت به گلوتن مستقل از بیماری سلیاک رنج می بردند.

بنابراین، هرکسی که از شکایات مزمن گوارشی رنج می‌برد، با تشخیص روده تحریک‌پذیر به خانه فرستاده می‌شود و فقط به صورت علامتی درمان می‌شود، اغلب فقط داروهای ضدافسردگی تجویز می‌شود، باید به سادگی برای چند هفته بدون گلوتن زندگی کند.

این احتمال وجود دارد که علائم به طور قابل توجهی بهبود یابند یا حتی به طور کامل ناپدید شوند.