John Myers
زغال اخته (کشت شده) با بلوبری متفاوت است، حتی اگر ظاهر توت ها بسیار شبیه باشد. با این حال، هر دو به یک جنس تعلق دارند: Vaccinium یک سرده در خانواده هدرها (bot. Ericaceae) است و تا 500 گونه بیشتر در نیمکره شمالی یافت می شود. میوه های کوچک و آبی تیره آن طعمی شبیه توت شیرین دارد و آب آن قرمز تیره است.
این دو نوع که اغلب در یک توت ترکیب می شوند دارای ویژگی های زیر هستند:
زغال اخته آمریکایی یا کشت شده (Vaccinium corymbosum) دارای بدنه میوه های بزرگتر - تا 3 سانتی متر، گوشت سبک، توت های سفت است. زغال اخته های کشت شده از آمریکای شمالی می آیند و برای مدت زمانی مشابه زغال اخته جنگلی در اروپا مورد استفاده قرار می گیرند. تفاوت بزرگ با این یکی: آنها رنگ نمی کنند. زغال اخته کشت شده در داخل آبی نیست و حتی پوست آن فقط حاوی چند رنگدانه (آنتوسیانین) است.
زغال اخته جنگلی (Vaccinium myrtillus) دارای میوه های کوچکتر تا 1 سانتی متر است که به دلیل محتوای رنگدانه زیاد در میوه به رنگ آبی تیره تا بنفش است. این گونه در سراسر اروپا وجود دارد که می توان آن را با نام هایی مانند "myrtille" فرانسوی یا "mirtillo" ایتالیایی شناخت. اما در اینجا به دلیل عدم سفتی میوه، ماندگاری بسیار محدود است. در حالی که زغال اخته جنگلی را می توان در جنگل های پراکنده بین ژوئن و سپتامبر جمع آوری کرد، زغال اخته کشت شده در تمام طول سال به عنوان واردات یا از تولیدات محلی در دسترس است.
به عنوان یک قاعده، توت ها را به صورت تازه مصرف می کنند، به عنوان مثال با شیر یا ماست، یا از آنها برای تهیه کمپوت استفاده می شود. شما همچنین می توانید از دستور مربای زغال اخته ما برای تهیه یک اسپری میوه ای فوق العاده استفاده کنید. زغال اخته همچنین برای کیک، پنکیک یا دسرهای مختلف مانند کلوچه زغال اخته، کلفوتیس یا پنکیک بلوبری مناسب است. توت های تیره به اسموتی بلوبری رنگ قوی و عطر توت می دهد. توت های حساس به فشار را باید روی بشقاب پهن کنید و قبل از مصرف فقط مختصری آبکشی کنید و سپس با حوله آشپزخانه به دقت خشک کنید.
اگر می خواهید خودتان زغال اخته جمع آوری کنید، باید به خوبی مسلط باشید. در غیر این صورت، خطر اشتباه گرفتن با به اصطلاح زغال اخته یا مستی وجود دارد. این نیز از جنس زغال اخته است، اما برخلاف زغال اخته یا زغال اخته می تواند باعث مسمومیت و علائم مسمومیت شود.
