آویشن – ادویه و گیاه دارویی

آویشن یکی از مهم ترین انواع گیاهان است و تقریباً در غذاهای مدیترانه ای ضروری است. این گیاه به نام های رومی کوئندل یا گوندلکرات نیز شناخته می شود. این گیاه کوچک دارای برگ های سبز خاکستری و گل های بیشتر صورتی است. آویشن مربوط به مرزنجوش و پونه کوهی است. بیش از 100 نوع از این گیاه وجود دارد که هر کدام ظاهر و عطر متفاوتی دارند. آویشن انگلیسی برگ های بسیار پهن تری نسبت به آویشن فرانسوی دارد. آلمانی برگ های سبز خود را در تمام طول سال نگه می دارد. آویشن پرتقال یا لیمو طراوت دلپذیری را به ارمغان می آورد.

منشاء

آویشن از آفریقا، اروپا و آسیای معتدل سرچشمه گرفته و مصریان، یونانیان و رومیان باستان یک ادویه و گیاه دارویی ارزشمند بوده است.

فصل

برگ‌های آویشن را درست قبل از شکوفه‌دهی، یعنی از اردیبهشت تا شهریور، زمانی که در بیشترین حالت معطر هستند، در باغچه می‌برند. دوره گلدهی از ژوئن تا اکتبر ادامه دارد. آویشن در تمام طول سال در آلمان به صورت تازه یا به صورت گیاهی در گلدان موجود است.

طعم

طعم آویشن تند، تند و کمی ترش است.

استفاده کنید

آویشن با سیر، زیتون، بادمجان، گوجه فرنگی، فلفل و کدو سبز ایده آل است. بهتر است از این گیاه به صورت خشک استفاده شود، زیرا طعم آن بسیار برجسته تر است. آویشن طعم غذاهای مدیترانه ای مانند خورش ها یا سوپ ها را می دهد و افزودن یک شاخه آن رایحه ای فوق العاده و عطر دلپذیری را در همه غذاها ایجاد می کند. متعلق به گارنی دسته گل کلاسیک است.

ذخیره سازی

آویشن را می توان خیلی خوب خشک کرد. بهتر است آن را در شاخه های کامل خشک کنید و سپس برگ های خشک را از آن جدا کنید.

دوام

در تاریکی و خشک نگهداری می شود و چندین ماه نگهداری می شود.