Antioxidanten beschermen onze cellen

Vrije radicalen zijn de oorzaak van veel gezondheidsproblemen. Ze vallen onze cellen aan en kunnen ze onbruikbaar maken. Lees nu welke antioxidanten een bijzonder betrouwbare bescherming bieden en welke voedingsmiddelen ze bevatten!

Vrije radicalen vallen de cellen aan en antioxidanten beschermen ze

Vrije radicalen zijn zuurstofhoudende moleculen die gevaarlijk onstabiel zijn omdat ze een elektron missen in hun chemische structuur. Je bent onvolledig. Dus zoeken ze een bijpassend elektron om weer heel te worden.

In deze zoektocht naar een geschikte bindingspartner zijn vrije radicalen zeer meedogenloos en vooral zeer haastig. Wanneer een vrije radicaal wordt gevormd, duurt het een recordbrekende 10-11 seconden (0.00000000001 seconden) om een ​​slachtoffer aan te vallen.

Het grist op agressieve wijze het elektron dat het nodig heeft van het op één na best intacte molecuul (bijv. moleculen van het celmembraan, eiwitten of DNA). Dit stelen van elektronen wordt oxidatie genoemd. Omdat oxidatie - zodra het de toelaatbare omvang overschrijdt - het lichaam belast, wordt dit oxidatieve stress genoemd.

Vrije radicalen en hun gevolgen voor het organisme

Het gestolen molecuul mist nu een elektron. Dus wordt het nu zelf een vrije radicaal en gaat op zoek naar een slachtoffer van wie het een elektron zou kunnen beroven.

Zo wordt een gevaarlijke kettingreactie in gang gezet. Hoge concentraties vrije radicalen kunnen daarom talloze kettingreacties veroorzaken, die uiteindelijk kunnen leiden tot een hoge mate van oxidatieve stress en daarmee tot de volgende enorme schade in het lichaam:

• Beperkte celfuncties of celdood door membraanbeschadiging
• DNA-schade resulterend in ongecontroleerde celdeling (ontwikkeling van kanker)
• inactivatie van enzymen
• Verminderde vorming van endogene eiwitten
• Afbraak van receptoren op het celoppervlak: Receptoren zijn specifieke eiwitten op het celoppervlak, waarin – volgens het slot-en-sleutel-principe – geschikte hormonen, enzymen of andere stoffen kunnen aanmeren. Deze docking stuurt een specifiek signaal naar de cel. Zo hebben cellen receptoren voor het hormoon insuline. Wanneer insuline aan deze receptoren bindt, krijgt de cel het signaal om glucose op te nemen. Het slot-en-sleutel-principe is als een soort code die ervoor moet zorgen dat alleen bepaalde stoffen zich kunnen binden aan de corresponderende receptor en dat alleen ‘geautoriseerde’ stoffen de cellen in worden getransporteerd. Stoffen (bijv. gifstoffen) die geen "sleutel" hebben, wordt de toegang tot de cellen ontzegd. Vrije radicalen kunnen receptoren vernietigen en zo de signaaloverdracht verhinderen. Als bijvoorbeeld de receptoren voor insuline kapot gaan, krijgt de betreffende cel geen glucose meer, dus geen brandstof meer, en sterft.
  Antioxidanten zijn nodig omdat vrije radicalen het lichaam beschadigen
  Vrije radicalen veroorzaken veel schade aan ons lichaam. Herken je jezelf en je problemen in onderstaande lijst, probeer dan gezonder te eten.

Antioxidanten beschermen de huid

Concreet manifesteert deze schade veroorzaakt door vrije radicalen zich bijvoorbeeld in een gerimpelde en grijze huid die geen elasticiteit heeft, in veneuze zwakte en in spataderen, aangezien vrije radicalen ook bloedvaten beschadigen. Dit laatste kan zich ook uiten in hoge bloeddruk en andere cardiovasculaire problemen.

Antioxidanten beschermen de ogen

Als de fijne vaten van de ogen zijn aangetast, treden daar tekenen van degeneratie en verminderd gezichtsvermogen op.

Antioxidanten beschermen de hersenen

Als de vrije radicalen de bloedvaten in de hersenen aanvallen, kan dit vroeg of laat leiden tot een beroerte. Als de zenuwen in de hersenen het doelwit zijn van de aanvallen, schaadt dit de mentale alertheid en kan het dementie bevorderen.

Antioxidanten beschermen het kraakbeenweefsel

Vrije radicalen kunnen het collageen in het kraakbeen aantasten en de moleculaire structuur aantasten, wat kan leiden tot gewrichtsproblemen zoals artritis.

Antioxidanten kunnen beschermen tegen kanker

Als het DNA van de cellen wordt beschadigd door vrije radicalen, kan dit leiden tot zogenaamde celdegeneratie. Als de eigen mechanismen van het lichaam, die verondersteld worden deze misleide cel uit te schakelen, falen, kan deze cel zich vermenigvuldigen en ontwikkelt een tumor kanker. Lees ook: Vitaminen beschermen tegen kanker. Antioxidanten bleken in dit onderzoek te beschermen tegen kanker (5).

Deze kleine selectie van de mogelijke destructieve effecten van vrije radicalen laat zien dat er geen enkel klinisch beeld zal zijn waar vrije radicalen NIET bij betrokken zijn.

Antioxidanten zijn helpers in nood

Alleen een antioxidant (ook wel vrije radicalenvanger genoemd) kan de kettingreactie van vrije radicalen onderbreken en zo celbeschadiging voorkomen.

Dus voordat de vrije radicalen een elektron uit een celmembraan of uit een belangrijk lichaamseiwit halen, grijpen de antioxidanten in en doneren ze vrijwillig een van hun elektronen aan de vrije radicaal. Dus antioxidanten doneren hun elektronen veel gemakkelijker dan een celmembraan of DNA.

Zo blijven de lichaamscellen beschermd wanneer er voldoende antioxidanten aanwezig zijn.

Een antioxidant zorgt ervoor dat de lichaamscellen op twee manieren worden beschermd tegen aanvallen van vrije radicalen:

Antioxidanten doneren vrijwillig elektronen om cellen te beschermen.

Antioxidanten worden zelf nooit een vrije radicaal of worden – nadat ze een elektron hebben opgegeven – direct weer teruggebracht in hun antioxidantvorm en zorgen zo voor een abrupt einde aan de gevaarlijke kettingreactie. Als bijvoorbeeld de antioxidant vitamine E een radicaal heeft geïnactiveerd, wordt deze tijdelijk zelf een vrije radicaal, het zogenaamde vitamine E-radicaal. Dit kan echter nooit negatieve effecten hebben, omdat het door vitamine C onmiddellijk in zijn oorspronkelijke vorm wordt hersteld, zodat het weer als antioxidant kan werken. Deze regeneratie van de vitamine E-radicaal is een van de belangrijkste taken van vitamine C.
Vrije radicalen en antioxidanten in de prehistorie
Vrije radicalen krijgen een slechte reputatie en het lijkt erop dat we ons nergens meer op hoeven te concentreren dan ze uit te roeien.

In werkelijkheid bestaan ​​vrije radicalen echter net zo lang (of langer) als er leven op aarde is. Dieren en planten hadden al lang een aantal radicale aaseterstrategieën ontwikkeld toen onze voorouders nog brullend van tak naar tak slingerden. In die tijd was het niet nodig om actief en bewust voor vrije radicalen te zorgen.

• Ten eerste waren er toen lang niet zoveel risicofactoren die konden leiden tot het genereren van zo'n overmatige hoeveelheid vrije radicalen als nu (zie hieronder voor risicofactoren),
• ten tweede was de levensstijl beduidend gezonder (minder permanente stress, evenwichtige lichaamsbeweging, meer zonlicht, enz.) en
• ten derde zorgde de voeding voor een zeer grote hoeveelheid antioxidanten, waardoor een eventueel teveel aan vrije radicalen in een mum van tijd was aangepakt.

Vrije radicalen en antioxidanten in de moderne tijd

Vandaag is de situatie heel anders. Mensen roken, drinken alcohol, eten junkfood, leven in agglomeraties met veel verkeer en navenant hoge uitlaatemissies, worden – zo lijkt het – elke 25 jaar blootgesteld aan een radioactieve kernsmelting en nemen medicijnen om zelfs de kleinste tinteling tegen te gaan.

Volgens conservatieve schattingen wordt elk van onze 100 biljoen lichaamscellen nu elke dag aangevallen door enkele duizenden vrije radicalen. Grote hoeveelheden antioxidanten zijn dus nodig om het “radicale” leger op zijn plek te krijgen.

Helaas worden we tegenwoordig niet alleen blootgesteld aan steeds meer vrije radicalen, maar geven we ons tegelijkertijd over aan een dieet dat steeds minder antioxidanten bevat en, vanwege hun schadelijkheid, het lichaam belast met extra vrije radicalen.

Antioxidanten in de voeding

Hoewel het moderne dieet op basis van granen, melk en vlees voldoende voedingsstoffen, eiwitten, koolhydraten en vetten bevat, zijn er maar weinig antioxidanten. Mensen worden dus buxomer en buxomer, maar tegelijkertijd steeds zieker. Hier is al aangetoond dat melk de antioxiderende werking van fruit belemmert.

Wat ontbreekt is een rijke selectie van veel verschillende groenten en zaailingen, fruit en wilde planten, natuurlijke oliën en vetten, maar ook oliezaden en noten. Al deze voedingsmiddelen zijn optimale en rijke bronnen van waardevolle antioxidanten. Een dieet op basis van biologische voeding beschermt dus tegen ziekte en vroegtijdige veroudering.

Vrije radicalen kunnen ook nuttig zijn

Vrije radicalen zijn echter niet altijd per se slecht. Zoals zo vaak het geval is, maakt kwantiteit het verschil tussen goed en slecht.

Zo maakt ons lichaam zelf veel vrije radicalen aan tijdens dagelijkse activiteiten:

Vrije radicalen in cellulaire ademhaling

Onze cellen hebben constant zuurstof nodig om energie te produceren. Vrije radicalen worden ook gevormd als bijproduct - hoe meer, hoe hoger de energieproductie in het lichaam.

De energieproductie verandert naargelang de vraag. Het neemt bijvoorbeeld toe in stressvolle situaties, tijdens het sporten of als je ziek bent. Bijgevolg verhogen oa deze drie factoren het aantal vrije radicalen op natuurlijke wijze.

Vrije radicalen kunnen bacteriën en virussen vernietigen

Bovendien worden vrije radicalen niet alleen gecreëerd als bijproduct van sommige lichaamsfuncties. Ze worden door ons organisme – meer precies door ons immuunsysteem – geproduceerd met een heel specifiek doel.

Vrije radicalen kunnen niet alleen gezonde lichaamsstructuren aantasten, maar zijn ook in staat gericht ziekteverwekkers zoals agressieve bacteriën of virussen te vernietigen of acute ontstekingsprocessen af ​​te remmen. Dit is dus waar vrije radicalen wenselijk en heilzaam zijn.

Welke antioxidanten zijn er?

Wat is het eerste dat in je opkomt als je het woord 'antioxidanten' hoort? Vitamine C? Vitamine C is een antioxidant. Dat is correct. De antioxiderende effecten zijn echter lang niet zo overweldigend als de reputatie doet vermoeden.

Een appel bevat bijvoorbeeld 10 milligram vitamine C, maar de antioxiderende werking is vele malen groter. Het is zo groot dat als het antioxiderende effect alleen van vitamine C zou komen, het 2,250 milligram vitamine C zou moeten bevatten, wat niet het geval is.

Blijkbaar bevatten appels ook een aantal andere stoffen die een veel sterkere antioxiderende werking hebben dan vitamine C. Tot deze zeer effectieve groep behoren bijvoorbeeld enzymen en polyfenolen die tot secundaire plantaardige stoffen behoren (bv. flavonoïden, anthocyanen, isoflavonen, enz.)

De vijf belangrijkste groepen van de meest effectieve antioxidanten zijn

• vitaminen
• mineralen
• sporenelementen
• enzymen
• Fytochemicaliën (ook wel bioactieve plantenstoffen of fytochemicaliën genoemd) werden oorspronkelijk geproduceerd door een plant of fruit om die plant of fruit te beschermen tegen schimmelaanvallen, insecten of UV-straling. Andere fytochemicaliën met een antioxiderende werking zijn de pigmenten in de plant, die bloemen, bladeren of vruchten kleuren. In het menselijk organisme kunnen deze plantaardige antioxidanten helpen om gezond en alert te blijven.