Brown Millet – Silicium op zijn best

Gierst wordt sinds mensenheugenis beschouwd als een waardevol voedingsmiddel. Bruine gierst daarentegen is een speciaal geval in de gierstfamilie. Het wordt niet geconsumeerd als pap of als bijgerecht, maar wordt gebruikt als natuurlijk voedingssupplement bij diverse chronische aandoeningen.

Bruine gierst en gouden gierst

Gierst is een van de oudste gecultiveerde planten. Het gedijt ook op de armste gronden en is extreem droogtebestendig. Sinds onheuglijke tijden wordt het niet alleen gewaardeerd als populair voedsel, maar ook als remedie. Gewone gierst bestaat uit goudgele korrels en wordt daarom ook wel goudgierst genoemd.

Bruine gierst daarentegen wordt enerzijds beschreven als een bijzondere gierstsoort (“bruine wilde vorm”), maar andere bronnen beschrijven het alleen als ongeschilde gierst. Hoewel gouden gierst geen volkorengraan is omdat het altijd gepeld is, is bruine gierst ongeschild in de handel verkrijgbaar en daarom gezond.

In tegenstelling tot volkoren rijst, volkoren tarwe, volkoren haver etc. is bruine gierst niet zo makkelijk te eten. Hun buitenste lagen zijn simpelweg te hard en onverteerbaar voor ons mensen, dus die moeten verwijderd worden.

De bruine gierst

Sinds enige tijd is bruine gierst echter ook verkrijgbaar in natuurvoedings- en reformwinkels – niet als graan, maar meestal in de vorm van fijn meel (dat als voedingssupplement per eetlepel door eten en drinken wordt geroerd of gebruikt in kleine hoeveelheden in broodrecepten).

Met behulp van een speciaal maalproces (het zogenaamde centrophan-proces) kan de bruine gierst, inclusief zijn waardevolle oppervlaktelagen, zo fijn worden gemalen dat de ingrediënten nu ook voor ons mensen beschikbaar zijn en heel gemakkelijk kunnen worden gebruikt.

Er zijn ook bruine gierstvlokken en licht gezoete bruine gierstvlokken verkrijgbaar. Ze worden gewoon over muesli of fruitsalades gestrooid of geserveerd met amandelmelk als ontbijt.

Er is ook bruin gierstkiemzaad. Hieruit kweek je verse bruine gierstkiemen voor salades, groentegerechten of muesli in je spruiten kweekapparaat.

Zie je er tegenop om je eigen spruitjes te kweken? Dan kun je ook gedroogde bruine gierstzaailingen in de winkel krijgen.

Bruine gierst is glutenvrij

Gierst is glutenvrij - zowel goudkleurig als bruin. In vergelijking met andere granen zoals tarwe, spelt, haver, gerst en rogge, bevat gierst geen moeilijk verteerbaar gluten, een graaneiwit dat ook wel gluteneiwit wordt genoemd.

Gluten wordt niet getolereerd door mensen met coeliakie, zelfs niet in sporen.

Maar veel andere mensen die beslist niet aan coeliakie lijden, zijn ook gevoelig voor gluten. U bent glutengevoelig (glutenintolerantie) – wat zich kan uiten in een grote verscheidenheid aan symptomen.

Goudgierst is een heerlijk goed verdragen bijgerecht voor glutengevoelige mensen, en bruine gierst kan zonder aarzelen als voedingssupplement worden gebruikt.

Gierst blinkt echter niet alleen uit door de beste verdraagbaarheid, maar ook door het hoge gehalte aan micronutriënten.

Bruine gierst is rijk aan micronutriënten

Gouden gierst is rijk aan mineralen en sporenelementen zoals natuurlijke fluoriden, zwavel, ijzer, magnesium en zink. Vitaminen, zoals de meeste van de B-groep, zijn ook overvloedig aanwezig in gierst.

Omdat de mineralen in de oppervlaktelagen van het graan bijzonder geconcentreerd zijn, bevat bruine gierst zelfs meer micronutriënten dan gouden gierst.

Bruine gierst kan rauw gegeten worden

Omdat bruine gierst in een zeer fijngemalen vorm wordt gegeten, hoeft het niet gekookt te worden om verteerd te worden. De mineralen, sporenelementen en actieve ingrediënten zijn in een zo goed toegankelijke vorm dat ze zeer goed opneembaar zijn.

Bruine gierst als siliciumbron

Een bijzonder waardevol mineraal dat bruine gierst levert, is silicium (in de vorm van kiezelzuur). In het menselijk lichaam komt het vooral voor in het bindweefsel, in de huid en in de botten – in totaal 20 milligram per kilogram lichaamsgewicht. De dagelijkse behoefte aan silicium van een volwassene wordt officieel geschat op zo'n 30 milligram. In alternatieve medische kringen daarentegen wordt een dagelijkse inname van ongeveer 75 milligram silicium aanbevolen.

100 gram bruine gierst bevat al zo'n 500 milligram silicium in de vorm van kiezelzuur – hoewel de waarden sterk kunnen variëren afhankelijk van het teeltgebied. Dus 15 gram bruine gierst zou al kunnen zorgen voor de gewenste dagelijkse hoeveelheid silicium (mits het silicium ook volledig kan worden opgelost uit de bruine gierst tijdens de vertering, wat niet te verwachten is, dus andere bronnen van silicium moeten altijd worden geconsumeerd, zoals zoals haver, zoals binnenkort zal worden uitgelegd).

De bekende granen zoals rogge en tarwe leveren maar weinig silicium met slechts zo'n 0.06 en 0.11 milligram per 100 gram. De gouden gierst, die gepeld wordt, mag slechts 0.36 milligram per 100 gram bevatten. De situatie is iets beter met haver, waarvan wordt gezegd dat het ongeveer 11 milligram silicium bevat in de vorm van havervlokken.

Silicium levert een belangrijke bijdrage aan de groei van haar en vingernagels in ons lichaam. Daarom kan regelmatige consumptie van bruine gierst ook worden gebruikt om haaruitval en broze vingernagels te behandelen.

Silicium is goed voor huid, haar en nagels

De man herkende al vroeg, lang voordat silicium (of kiezelzuur) werd ontdekt, dat gierst een versterkende werking heeft op huid, haar en nagels en bijv. B. haaruitval tegengaat en verzwakt, verslapt bindweefsel en broze nagels versterkt. Met toenemende leeftijd neemt het kiezelzuurgehalte van het weefsel af.

Een Duitse studie aan de Universiteit van Hamburg-Eppendorf met 55 vrouwen toonde aan dat silica de haarkwaliteit kan verbeteren. De deelnemers aan het onderzoek consumeerden gedurende zes maanden dagelijks 1 eetlepel siliconengel en de haardikte nam met 13 procent toe.

Het sporenelement silicium heeft een even positieve werking op de gewrichten en botten omdat silicium onder andere betrokken is bij de vorming van botten en kraakbeen.

Bruine gierst voor artrose

Silicium houdt in de eerste plaats het bindweefsel elastisch en levert zo samen met calcium een ​​belangrijke bijdrage aan de gezondheid van botten en gewrichten. Studies hebben aangetoond dat bij mensen die goed voorzien zijn van silicium, er minder botstof werd afgebroken en meer werd opgebouwd.

Hoe hoger de inname van silicium, hoe hoger de botdichtheid. Dit wordt toegeschreven aan het feit dat silicium de opslag van calcium in de botten ondersteunt. Terwijl calcium de botten versterkt, zorgt silicium voor de nodige elasticiteit. Daarnaast is silicium een ​​onmisbare bouwstof van de kraakbeenmassa.

Tegelijkertijd wordt silicium beschouwd als een sporenelement dat ontstekingsremmend werkt, en aangezien artrose vaak gepaard gaat met ontstekingsfasen, verlicht deze eigenschap ook de typische symptomen van artrose.

Geen wonder dat veel mensen een verbetering van hun artrosesymptomen, hun cellulitis (zwakte van het bindweefsel) of hun tandgezondheid melden als ze elke dag bruine gierst nemen.

Bruine gierst bij arteriosclerose

De wanden van onze bloedvaten bevatten relatief veel silicium. Bij een gebrek aan silicium kan dit tekort – samen met een vitamine C-tekort – leiden tot broze bloedvatwanden. Het gevolg is oa Cardiovasculaire problemen en arteriosclerose (aderverkalking).

Natuurlijk levert bruine gierst niet alleen silicium, maar ook de voedingsvezels waarvan bekend is dat ze het bloedvetgehalte verlagen (triglyceriden, cholesterol), zodat arteriosclerose en andere hart- en vaatziekten op deze manier kunnen worden voorkomen.

Bruine gierst voor de preventie van Alzheimer

Daarnaast blijkt uit meerdere onderzoeken – bv. B. aan de Keele University in Engeland – dat silicium de kans op Alzheimer verkleint omdat het de hersenen beschermt tegen aluminium. Aluminium wordt ervan verdacht betrokken te zijn bij de vorming van destructieve plaques in de hersenen van Alzheimerpatiënten.

Bruine gierst helpt bij een gebrek aan silicium

Op jonge leeftijd is men nog goed uitgerust met silicium. Met toenemende leeftijd neemt het siliciumgehalte van het weefsel echter continu af, wat zich in veel klachten kan uiten.

We hebben er al enkele genoemd, zoals cellulitis, arteriosclerose en gewrichtsproblemen. Andere symptomen van siliciumtekort kunnen spataderen, aambeien, rimpels, schijfbeschadiging, een verhoogde neiging tot fracturen, stoornissen in de bloedsomloop, duizeligheid en vele andere zijn.

In deze situaties moet het dieet bijzonder veel silicium bevatten. Hoewel keer op keer wordt gezegd dat de gebruikelijke voedingsmiddelen voldoende voorzien zijn van silicium, hangt het siliciumgehalte sterk af van de bodemkwaliteit, van het type landbouw (biologisch of niet) en last but not least van de mate van industriële verwerking van het eten.

Aangezien de oorspronkelijk siliciumrijke voedingsmiddelen (granen) in een sterk bewerkte vorm worden geconsumeerd als onderdeel van het moderne dieet (witte bloem en producten die daarvan zijn gemaakt) en deze verwerking een groot deel van het daarin aanwezige silicium verwijdert, kan dit leiden tot een silicium tekort.

Interessant is dat er wordt gezegd dat symptomen van siliciumtekort niet bekend zijn. Tegelijkertijd wordt het bestaan ​​van de hierboven genoemde wijdverbreide symptomen (zwak bindweefsel, cellulitis, spataderen, arteriosclerose, enz.) zeker niet betwist - ze worden alleen niet geassocieerd met een tekort aan silicium. Wat een gemis!

Natuurlijk is een tekort aan silicium niet de enige oorzaak van deze gezondheidsproblemen, maar het is wel een belangrijke bijdragende factor. Als u ze kent en als u het siliciumtekort opheft, kan een doorslaggevende risicofactor worden geëlimineerd.

Bron van siliciumbier?

In deze context is het bijna tragisch dat bier een van de belangrijkste bronnen van silicium is, vooral voor veel mannen. Echter niet omdat bier te veel silicium zou bevatten, maar omdat veel bierdrinkers geen andere voedingsmiddelen eten die silicium bevatten, maar vrij veel bier drinken zodat het siliciumgehalte dan weer optelt.

Deze vloeibare bron van silicium wordt niet noodzakelijkerwijs aanbevolen vanwege het alcoholgehalte. Bier verhoogt ook de urinezuurspiegel in het bloed, wat het risico op jicht kan verhogen.

Hoewel gezegd wordt dat de opname van silicium uit bier bijzonder goed is, is de opnamesnelheid van silicium uit graan nog steeds 50 procent en dus absoluut bevredigend en voldoende. We raden daarom aan om bruine gierst of haver in het dieet te integreren om silicium te leveren, omdat beide - zelfs in kleine hoeveelheden - niet alleen veel silicium leveren, maar ook een groot aantal andere hoogwaardige voedingsstoffen en micronutriënten, zonder alcohol of iets dergelijks te gebruiken. in rekening te brengen.

Bruine gierst is rijk aan secundaire plantaardige stoffen

Ondanks al deze heilzame ingrediënten en effecten wordt bruine gierst herhaaldelijk als schadelijk beschreven. Want juist dit feit heeft bruine gierst – en volkorenproducten in het algemeen – veel kritiek opgeleverd. Een verklaring van het Federal Food Research Institute (BFEL) wordt vaak aangehaald, waarin staat dat bruine gierst de beschikbaarheid van andere ingrediënten kan verminderen.

Zoals zo vaak gaat het om secundaire plantenstoffen. Deze zouden zich bevinden in de buitenste lagen van de bruine gierst, oorspronkelijk van de plant, bijv. Gevormd om roofdieren af ​​te weren en daarom niet geschikt voor menselijke consumptie. De stoffen in kwestie zijn voornamelijk polyfenolen (fenolzuren, flavonoïden, tannines) en fytinezuur.

Bruine gierst beschermt tegen vrije radicalen

Wellicht kent u de term polyfenolen in een andere, namelijk zeer positieve context. Polyfenolen zijn meestal antioxidanten die mensen kunnen beschermen tegen de diverse en zeer negatieve effecten van vrije radicalen. Deze gevolgen zijn van toepassing op bijna alle chronische ziekten – inclusief de ziekten die we hierboven hebben genoemd als mogelijke symptomen van siliciumtekort.

Ook hier benadrukken we dat chronische ziekten niet alleen ontstaan ​​als gevolg van de door vrije radicalen veroorzaakte oxidatieprocessen, maar dat deze in ieder geval – net als een siliciumtekort – betrokken zijn bij het ontstaan ​​van ziekten. De anti-oxidatieve polyfenolen kunnen de negatieve oxidatieprocessen vertragen.

Natuurlijk kunnen fytochemicaliën in sommige gevallen ook schadelijk zijn, bijvoorbeeld als ze worden geïsoleerd en in hoge doses worden ingenomen. Deze stoffen kunnen ook problematisch worden als iemand besluit voortaan uitsluitend op bruine gierst te leven.

Ze zijn echter zeker niet wanneer ze worden geconsumeerd als onderdeel van een gevarieerd en natuurlijk dieet. Dan zijn ze zeer heilzaam en vormen ze, aangezien ze geen deel uitmaken van het gebruikelijke dieet, een mijlpaal in gezondheidsprofylaxe.

De veilige dosis bruine gierst: 1 tot 4 eetlepels per dag

Fytinezuur - een andere secundaire plantaardige stof in bruine gierst - zou complexen vormen met mineralen, vooral calcium, magnesium, ijzer en zink, zodat deze mineralen niet meer door het lichaam kunnen worden opgenomen maar ongebruikt worden uitgescheiden.

Of fytinezuur door deze eigenschap daadwerkelijk kan leiden tot een tekort aan mineralen, hangt af van de ingenomen hoeveelheid fytinezuur en ook van het aantal mineralen dat tegelijkertijd wordt ingenomen.

Er wordt dan ook gezegd dat fytinezuur alleen een mineralentekort kan veroorzaken als het in grote hoeveelheden wordt gegeten, zoals bijvoorbeeld het geval kan zijn bij een dieet met alleen sojaproducten.

Maar als iemand dagelijks 1 tot 4 eetlepels bruin gierstmeel, bruine gierstvlokken, bruine gierstvlokken of bruine gierstkiemen eet, dan is dit een minimaal onderdeel van de dagelijkse voeding en zeker geen volledige voeding die te vergelijken is met een puur soja dieet, zodat het risico van een mineralentekort in dit geval kan worden uitgesloten.

Integendeel, zoals we hierboven hebben gezien, levert bruine gierst zeer grote hoeveelheden mineralen, wat betekent dat het snel en zelfstandig de complexvorming veroorzaakt door het fytinezuur in evenwicht brengt.

Fytinezuur reguleert de bloedsuikerspiegel

Tegelijkertijd is nu ontdekt dat fytinezuur ook positieve eigenschappen heeft. Aan de ene kant zou het een kankerbeschermend effect hebben op het spijsverteringsstelsel en aan de andere kant de afbraak van zetmeel in het lichaam remmen, wat zou kunnen leiden tot een meer gematigde stijging van de bloedsuikerspiegel.1,2 ,

Het fytinezuur zou – net als de polyfenolen – alleen een probleem kunnen worden als je voortaan uitsluitend bruine gierst zou willen eten.

Echter, als onderdeel van een bewust en gevarieerd gezond voedingspatroon wordt fytinezuur geconsumeerd in die (kleine) hoeveelheden die zeer positieve effecten kunnen hebben.

Bruine gierstzaailingen zonder fytinezuur en zonder tannines

Wie echter nog niet heeft geprofiteerd van de voordelen van bruine gierst vanwege het fytinezuur en enkele secundaire plantenstoffen (bijv. Tannines), kan met een gerust geweten terugvallen op bruine gierstzaailingen.

Tijdens het kiemproces worden zowel het fytinezuur als de tannines grotendeels afgebroken. Tegelijkertijd kunnen de kwaliteit en beschikbaarheid van de andere ingrediënten verder worden verbeterd door het enzymatische proces. In de gierstkorrel vinden talloze stofwisselingsprocessen plaats. Daarbij worden het vitaminegehalte – vitamine E tot 100 procent – ​​en eiwitten en vetten omgezet in qua voedingswaarde waardevollere vormen. Het mineraalgehalte van de gierstkorrels blijft behouden, waarbij de biologische beschikbaarheid – bijv. B. van ijzer tot 50 procent – ​​toeneemt.

U kunt zelf bruine gierstzaailingen ontkiemen. Je kunt ze ook gedroogd kopen. Ze worden door de fabrikant voorzichtig aan de lucht gedroogd bij lage temperaturen (ca. 25 graden Celsius) en zijn daarom verkrijgbaar in dezelfde hoge raw food-kwaliteit. (Neem voor de zekerheid contact op met de fabrikant over deze criteria als het etiket deze informatie niet bevat).

Maak zelf bruine gierstzaailingen

Gepelde gierst zoals goudgierst kan helaas niet meer ontkiemd worden, maar bruine gierst is hier zeer geschikt voor. Zorg er bij aankoop voor dat de verpakking is voorzien van het label "kiembaar". Je kunt zowel een ontkiempot als een ontkiemer gebruiken.

• Week de gierstkorrels ongeveer 4 uur in water.
• Giet het water af en spoel de gierstkorrels af onder stromend water.
• Doe de gierstkorrels in je kiemmachine of kiempotje.
• Spoel nu de korrels 2 tot 3 keer per dag met water. Als u een kiemapparaat met lekbak gebruikt, giet u het water uit de lekbak en spoelt u de bak goed uit.
• Het kiemproces duurt ongeveer 3 tot 5 dagen. Als de kiem ongeveer 3 keer groter is dan de gierstkorrel zelf, kunnen de gierstkiemen worden geoogst.
• 10 g zaden produceren ongeveer 30 g spruiten.
• Spoel de gierstkiemen voor het eten grondig af onder stromend water.
• Je kunt de gierstkiemen maximaal 3 dagen afgedekt in de koelkast bewaren.

Het siliconenrecept met bruine gierst

Een goed recept dat veel silicium levert voor een gezonde huid, dik haar, harde vingernagels, veerkrachtige gewrichten en sterk bindweefsel en dat een of twee keer per dag kan worden geconsumeerd, is het volgende:

Meng 1 à 2 eetlepels bruine gierstvlokken of bruine gierstkiemen, 1 eetlepel havermout (of versgemalen haver) en enkele rozijnen/sultana's met een beetje water, laat 20 minuten weken en roer er een vers geraspte appel door .

Eet smakelijk!