Canihua – Het koninklijke Andesgraan

Canihua is een familielid van quinoa en behoort daarmee ook tot de glutenvrije en zeer voedselrijke pseudogranen. Net als quinoa en amarant komt canihua uit de Zuid-Amerikaanse Andes-landen. Studies hebben aangetoond dat canihua helpt bij ijzertekort en eiwittekorten kan corrigeren. Canihua is niet alleen extreem gezond, maar ook bijzonder lekker met zijn nootachtige smaak - of het nu in de vorm van pops is, als bijgerecht of als ingrediënt in brood, cakes, puddingen en drankjes.

Opmerking: Canihua werd enkele jaren geleden door de EU geclassificeerd als een nieuw voedingsmiddel. Het is daarom momenteel niet in de handel verkrijgbaar en vereist nu goedkeuring als levensmiddel, die nog niet is verleend door de EU.

Canihua - Een familielid van quinoa

De Canihua (Chenopodium pallidicaule) – ook bekend als Kaniwa of Qaniwa – is een van de vossenstaartplanten, net als zijn grote zus Quinoa. Maar hoewel quinoa al lang wereldfaam heeft verworven, is canihua in Europa nog grotendeels onbekend. Dat blijkt ook uit het feit dat canihua nog een blanco pagina is in het woordenboek, terwijl quinoa daar al zijn plaats heeft.

Zoals vaak het geval is bij familieleden, hebben canihua en quinoa veel overeenkomsten. Ze worden allebei "pseudo-granen" genoemd omdat ze - in tegenstelling tot alle "echte" graansoorten (bijv. tarwe) - niet tot de grasfamilie behoren, maar je kunt ze toch gebruiken om graanachtig meel en bijgerechten te maken . In tegenstelling tot de meeste echte granen zijn de pseudogranen en dus ook de Canihua glutenvrij.

Canihua-zaden zijn bolvormig, bruin tot zwart van kleur en smaken een beetje naar noten en chocolade. Omdat ze veel kleiner zijn dan quinoazaden, wordt canihua vaak baby-quinoa genoemd. Met alle overeenkomsten mag echter niet worden vergeten dat dit twee verschillende planten zijn die beide op hun eigen manier weten te overtuigen.

Canihua – Kleine zaden met een oude geschiedenis

Canihua wordt al zo'n 5,000 jaar verbouwd in de Andes - meer bepaald op de Peruaanse en Boliviaanse Altiplano (hoogvlakte) - en werd door de Inca's en Azteken al beschreven als koninklijk voedsel. Bij de Inca's was canihua inderdaad exclusief gereserveerd voor de heerser en zijn volgelingen, terwijl 'gewone stervelingen' zich er niet van mochten smullen.

Deze hoge waardering is soms te wijten aan het feit dat Canihua zelfs in de meest ruige omgevingen kan overleven. Op deze manier kan de weinig veeleisende plant gedijen op een hoogte van 4,500 m, waar zelfs geen quinoa - laat staan ​​​​maïs - kan worden verbouwd. De kruidachtige planten trotseren weer en wind, en noch hitte, noch temperaturen onder het vriespunt kunnen hen schaden.

Als gevolg hiervan heeft canihua tot op de dag van vandaag bewezen het onbetwiste hoofdvoedsel te zijn van de inheemse bergstammen. De zaden worden vermalen tot meel, dat voornamelijk wordt gebruikt om warme en koude dranken en pap te bereiden. De mineraalrijke bladeren worden ook als groente en salades gegeten.

De broers en zussen uit de Andes bleven tot de 20e eeuw onbekend in Europa, wat terug te voeren is op de bloeddorstige Spaanse veroveraars Pizarro en Cortés. In de loop van de veroveringen en oorlogen tegen de Inca's en Azteken in de 16e eeuw, was de teelt van het voedsel dat als "onchristelijk" was geclassificeerd - canihua en quinoa - verboden en zelfs bestraft met de dood om het goud te verzwakken, te breken en in beslag te nemen van de inheemse volkeren. Tegenwoordig zijn mensen echter meer geïnteresseerd in het voedsel uit de dorre Altiplano-regio, omdat de voedingswaarde van canhiua en co verbazingwekkend is.

Waarom is Canihua zo gezond?

Canihua is een zeer evenwichtige, voedzame en natuurlijke voeding – 100 gram (2 porties) bevat gemiddeld:

• 55 gram koolhydraten: Canihua is een energiebron (358 kcal) en is daarom ook zeer heilzaam voor sporters.
• 12 gram vezels: het hoge vezelgehalte zorgt ervoor dat de koolhydraten in Canihua langzamer worden opgenomen, waardoor de bloedsuikerspiegel laag blijft na de maaltijd en de gevreesde onbedwingbare trek
• 16 gram eiwit: Het eiwit in Canihua is van plantaardige aard en is daardoor makkelijker verteerbaar en beter verteerbaar dan dierlijk eiwit. Bovendien zitten alle essentiële aminozuren in Canihua.
• 8 gram vet: Meer dan de helft van het plantaardige vet bestaat uit waardevolle meervoudig onverzadigde vetzuren, waaronder het ontstekingsremmende linolzuur.
• 14 milligram ijzer: Een studie van de Universiteit van Wenen heeft aangetoond dat Canihua in combinatie met vitamine C een preventieve werking heeft op ijzertekort.
• 4 milligram zink: De Duitse Vereniging voor Voeding adviseert 10 gram zink voor mannen en 7 gram voor vrouwen, zodat ongeveer de helft van de dagelijkse dosis kan worden gedekt met 2 porties Canihua.
• 211 milligram magnesium: de aanbevolen dagelijkse dosis voor volwassenen ligt tussen de
• 300 en 400 milligram magnesium, zodat 100 gram Canihua meer dan de helft van de dagelijkse behoefte kan dekken.
• 148 microgram foliumzuur: Canihua is bijzonder rijk aan foliumzuur in vergelijking met andere granen – rogge bevat bijvoorbeeld B. slechts 56 microgram – en daarom een ​​waardevolle voeding voor zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven. 148 microgram foliumzuur komt overeen met ongeveer een derde van de aanbevolen dagelijkse dosis.
• 0.7 milligram thiamine (vitamine B1): Deze B-vitamine voorkomt diabetes mellitus type 1 en bloedarmoede en versterkt het hart. Ongeveer 70 procent van de aanbevolen dagelijkse dosis kan worden gedekt met 2 porties Canihua.
• 0.4 milligram riboflavine (B2): Het lichaam heeft riboflavine, bv. B. nodig om eiwitten, vetten en koolhydraten om te zetten in energie. Een derde van de dagelijkse behoefte kan worden voldaan met 100 gram Canihua.

In tegenstelling tot quinoa bevat canihua geen bitter smakende saponinen en hoeft daarom voor de bereiding niet moeizaam gewassen te worden.

Canihua in de keuken

Traditioneel wordt canihua geroosterd, gemalen en in drankjes geroerd of als pap geconsumeerd. Gewend aan een zuinig leven, genieten de bergstammen in de Andes van voedzame zaden zonder franje. Toch kunnen deze natuurlijk ook in een creatieve en gevarieerde keuken passen. Je kunt Canihua zowel koken als gebruiken om te bakken of om er pops van te maken.

Canihua zaden

Het volgende basisrecept voor het bereiden van canihua laat je zien waar je op moet letten bij het koken van de canihuazaden.

Bereiding:

• Doe de gewenste hoeveelheid canihuazaden in een kleine steelpan.
• Voeg driemaal zoveel water toe en laat de zaden ongeveer 15 minuten sudderen, af en toe roeren.
• Haal vervolgens de pot van het vuur en laat de zaden ongeveer 10 minuten opzwellen.
• Als de korrels al het water hebben opgenomen, zijn ze klaar om te serveren.

Tip: Als je de canihuazaden kort roostert in een droge pot voordat je ze kookt, komt het nootachtige aroma nog beter naar voren.

De gekookte canihuazaden kunnen heerlijk als bijgerecht worden geserveerd (zoals rijst), maar ze bieden ook een smakelijke afwisseling in kleurrijke salades, stevige soepen of pittige roerbakgroenten.

Canihua pops

Popcorn was gisteren - vandaag zijn er canihua-pops. Net zoals je popcorn kunt maken van maïs, is het mogelijk om pops te maken van canihua, omdat de zaden openbarsten als er druk en warmte wordt uitgeoefend.

Bereiding:

• Voeg eenvoudig genoeg canihuazaden toe aan een hete pan om de bodem van de pan te bedekken. Gebruik geen olie of vet.
• Blijf de pan schudden om te voorkomen dat de korrels verbranden.
• Met behulp van een glazen deksel voorkom je dat de pitjes uit de pan springen. Het laat je ook zien wanneer de pops klaar zijn.
• Gepofte canihua is een bijzonder gezonde snack die ook in plaats van frites gegeten kan worden. Je kunt muesli ook op smaak brengen met de crispy pops, over desserts strooien of door yoghurt mengen.

Canihua meel

Canihuameel wordt in Zuid-Amerika Canihuaco genoemd. Je kunt de bloem kopen of de canihua zelf roosteren en vervolgens malen in de graanmolen. De Canihuaco is uitstekend geschikt om heerlijke cacao-achtige drankjes te mixen of om een ​​speciaal soort pudding op te toveren. Je kunt het fijne lichtbruine meel ook gebruiken om wafels en pannenkoekenbeslag te maken en om brood, muffins of cakes te bakken.

Tip: Om uw gebakken goederen te laten rijzen, moet u het canihuameel mengen met glutenbevattend meel of trucs en trucs gebruiken die worden gebruikt in glutenvrije bakrecepten, zoals. B. mengen in speciale bindmiddelen zoals vlooienzaadpudding of iets dergelijks.

Recept: Speltcanihuabrood met pompoenpitten

Wat is er lekkerder dan versgebakken brood? Het volgende recept kan zelfs door onervaren bakkers gemakkelijk worden geïmplementeerd.

Ingrediënten:

• 400 g spelt volkorenmeel
• 100 g canihuameel
• 2 pakjes droge gist
• 150 g pompoenpitten
• 2 eetlepel appelciderazijn
• 400 ml lauw water
• 1 theelepel zout

Bereiding:

1. Meng de droge gist met het lauwwarme water.
2. Voeg de overige ingrediënten toe en kneed het deeg goed door met een mixer met deeghaak.
3. Haal het deeg uit de kom en kneed het nogmaals stevig met de hand.
4. Voeg indien nodig nog wat bloem of water toe.
5. Bekleed een cakevorm met bakpapier en giet het beslag erin.
6. Het spelt-canihuabrood wordt ongeveer 180 minuten gebakken op 50°C.

Tip: Als je een bakje water in de oven zet, wordt de korst knapperiger.

Canihua is niet alleen een culinaire delicatesse, het wordt ook beschouwd als een eeuwenoud middel. In de regio Altiplano worden de zaden nog steeds gebruikt om hoogteziekte en bacteriële darminfecties te behandelen. Daarnaast wordt de as van de stengels gebruikt om insectenbeten te voorkomen.

In geïndustrialiseerde landen worden glutenvrije pseudogranen zoals canihua of amarant als bijzonder interessant beschouwd, omdat de hoog gecultiveerde tarwe van vandaag bij steeds meer mensen gezondheidsproblemen veroorzaakt. Vooral glutengevoeligheid treft veel mensen. Naast dat het glutenvrij is, blinkt Canihua ook uit met interessante voedingsstoffen, zoals een hoog ijzergehalte.

Canihua gaat ijzertekort tegen

Terwijl canihua in de VS al wordt aangeprezen als superfood, worden de kleine zaadjes nu beschouwd als het voedsel voor de armen in hun thuisland, denigrerend aangeduid als 'Indio-voedsel'. En dus bestaat het gevaar dat Canihua het lot deelt van vele andere inheemse planten die al bv. B. zijn vervangen of verdrongen door rijst of tarwe.

De Zwitserse Waltraud Novak, die voedingswetenschappen studeerde aan de Universiteit van Wenen met een focus op voedingsecologie, deed als onderdeel van haar afstudeerscriptie een onderzoek naar Canihua in Peru. Ze streefde ook het doel na om Canihua te helpen een nieuwe reputatie op te bouwen onder de Andes-bevolking.

De voedingsdeskundige merkte op dat in de Peruviaanse Andes veel vrouwen die in slechte omstandigheden leven, aan ijzertekort lijden - maar liefst 35 procent van de niet-zwangere vrouwen in de vruchtbare leeftijd wordt getroffen. En zo werd onderzocht in hoeverre Canihua het hemoglobinegehalte en daarmee de ijzerstatus beïnvloedt. Belangrijk om te weten is dat in principe 80 procent van alle bloedarmoede (anemie) terug te voeren is op ijzertekort. De studie omvatte 25 niet-zwangere en niet-borstvoedende vrouwen met milde bloedarmoede uit de Andes-stad Puno in de Peruaanse hooglanden. Ze kregen gedurende 50 weken dagelijks 7 g Canihua, wat 6 mg ijzer opleverde. Ook werd er een drankje met 100 mg vitamine C gegeven om de ijzeropname te verhogen.

Na de examenperiode waren de ijzerwaarden bij alle vrouwen in het gezonde bereik. De onderzoeker kwam tot de conclusie dat canihua een hele goede bron van ijzer is. Vooral meisjes en vrouwen hebben vaak last van ijzertekort en bloedarmoede omdat hun lichaam tijdens de menstruatie veel ijzer verliest. Voor hen is Canihua een goede manier om het tekort tegen te gaan.

Het onderzoek bracht ook een ander positief effect aan het licht: de proefpersonen leerden veel over de gezondheidsvoordelen van Canihua en konden hun kennis doorgeven aan anderen om hen heen. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat Canihua ook op het gebied van diabetes veel te bieden heeft.

Canihua – Een krachtige antioxidant

Een Braziliaans onderzoeksteam van de Universidade de São Paulo heeft 10 Peruaanse Andesgranen, met name 5 granen, 3 pseudogranen (waaronder canihua en quinoa) en 2 peulvruchten getest op hun hypoglycemische en hypotensieve effecten in relatie tot diabetes type 2.

De wetenschappers ontdekten dat canihua en quinoa bijzonder rijk zijn aan quercetinederivaten en de hoogste antioxidantactiviteit hebben. Quercetine behoort tot de groep van flavonoïden en werkt, net als vitamine A, C en E, als een radicalenvanger - wat zeer positief is gebleken bij bijna alle chronische ziekten, van diabetes tot hoge bloeddruk.

Er zit veel eiwit in Canihua

Zoals je al weet, bevat 100 g canihua ongeveer 16 g eiwit, meer dan de meeste andere granen. Ter vergelijking: tarwebloem type 550 bevat minder dan 10 g eiwit. Daarnaast kan Canihua ook concurreren met dierlijke producten, die vaak worden aangeprezen als de beste eiwitleveranciers. Iedereen die geen vlees of vis eet, kan met behulp van Canihua veel doen om ervoor te zorgen dat gemakkelijk aan zijn eiwitbehoefte kan worden voldaan. De combinatie met peulvruchten zoals bonen, linzen, kikkererwten of doperwten is hiervoor ideaal.

Canihua: biologische fairtrade producten

Hoewel canihua in Europa zelden wordt gevonden, kan het al in sommige biologische winkels en op internet worden gekocht. Producten gemaakt van Canihua zoals meel, brood, repen, cakes, koekjes en pops worden ook aangeboden.

In Duitsland zijn er maar twee leveranciers die Canihua in hun assortiment hebben: Schnitzer en Davert. Het is zeer welkom dat beide bedrijven veel belang hechten aan kwaliteit en duurzaamheid.

Schnitzer koopt bijvoorbeeld biologische canihua van coöperaties gevormd door kleine boerenstructuren in Peru. Voor enkele 100 families vormt de export van zaden uit de Andes een essentiële bijdrage aan het veiligstellen van hun inkomen. Het moet gezegd worden dat de versterking van de coöperaties van kleine boeren in het algemeen bijdraagt ​​aan het verbeteren van de levensomstandigheden van de bergbewoners. Hoewel de Canihua-producten van Schnitzer geen fairtrade-zegel dragen, wordt bij de aankoop rekening gehouden met eerlijkheid en duurzaamheid. Net als Schnitzer hecht Davert veel belang aan hoogwaardige biologische grondstoffen. Met de teeltpartners in de Peruaans-Boliviaanse Altiplano-regio worden langdurige en eerlijke handelsrelaties onderhouden.

Voordat we de interessante reis rond de koninklijke zaden uit de Andes beëindigen, willen we een bijzonder heerlijk en gezond Canihua-recept aanbevelen dat niet alleen kinderogen doet oplichten.

Recept: Canihua Pudding

Canihua-zaden smaken een beetje naar chocolade. Ze zijn er dan ook prachtig mee te combineren en te verwerken tot zoete gerechten.

Ingrediënten:

• 100 g canihuameel
• 100 g pure chocolade
• 500 ml kokosmelk
• 1/2 vanillestokje
• 2 tl kokosvlokken

Bereiding:

• Snijd met een mes de helft van het vanillestokje in de lengte door, leg het in de kokosmelk en laat het ongeveer 20 minuten staan.
• Verwijder het vanillestokje, schraap voorzichtig het vruchtvlees uit het vanillestokje met de punt van een mes en voeg dit toe aan de kokosmelk.
• Doe de chocolade in een kleine steelpan en smelt deze voorzichtig in een waterbad.
• Zet vervolgens de pot op het vuur en roer de kokosmelk door met een garde
• Roer langzaam het canihuameel erdoor en kook, onder voortdurend roeren, tot het ingedikt is.
• Als de pudding klaar is, kun je hem in kommen vullen en garneren met kokosvlokken.

Canihua is dan ook een zeer gevarieerde voeding die geschikt is voor zowel zoete als hartige gerechten, zowel voor bijgerechten als voor brood en zelfs voor de borrel. Geniet van de bijzondere en zeer gezonde canihua! Eet smakelijk!