Micah Stanley
Matcha-thee is een trenddrank en wordt ook nog eens als gezond beschouwd. Maar monsters van het groene brouwsel bevatten veel aluminium - consumenten kunnen risico lopen als ze regelmatig worden geconsumeerd.
Als romige Matcha latte in een café, als ijsje in een Japans restaurant of als koekje in de supermarkt: de intensief groene Matcha thee wordt steeds populairder. Volgens marktonderzoek zijn de afgelopen vijf jaar in Duitsland 165 nieuwe Matcha-producten te koop geweest - en slechts 39 procent hiervan zijn daadwerkelijk theeproducten.
Matcha is ongefermenteerde groene thee die op een speciale manier wordt verwerkt en bereid: de bladeren worden vermalen tot poeder en - zonder verdere filtering - in heet water geroerd of ermee opgeschuimd. Het thee-extract uit Japan smaakt bitter-bitter tot fruitig en heeft een verkwikkende werking. Het Federaal Centrum voor Voeding (BZfE) verwijst naar zijn gezondheidsbevorderende ingrediënten zoals antioxidanten, calcium, ijzer, kalium, B-vitamines, vitamine A en K. Er is echter een addertje onder het gras.
Hoog aluminiumgehalte in individuele Matcha-monsters
Thee heeft het fundamentele probleem dat er herhaaldelijk aluminium in wordt aangetroffen. Het Federaal Instituut voor Risicobeoordeling (BfR) heeft nu een verklaring gepubliceerd die gericht is op reguliere Matcha-consumenten. Individuele matcha-theemonsters hadden een hoog aluminiumgehalte: de verhoudingen van drie monsters waren 1743, 1775 en 2350 milligram (mg) per kilogram (kg).
Volgens de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) is de levenslange toelaatbare wekelijkse inname (TWI) één milligram (mg) aluminium per kilogram (kg) lichaamsgewicht. Iedereen die grote hoeveelheden aluminium binnenkrijgt, riskeert langdurige schade aan het zenuwstelsel. Het voortplantingsvermogen en de botontwikkeling kunnen ook worden beïnvloed.
Hoe groot is het reële risico?
Maar hoeveel matcha is teveel matcha? Het is moeilijk in te schatten hoe groot het specifieke gevaar van groene theepoeder eigenlijk is. Enerzijds is dit te wijten aan het feit dat het zeer beheersbare aantal onderzochte monsters niet toelaat om uitspraken te doen over het gemiddelde aluminiumgehalte in Matcha-thee (en andere Matcha-producten).
En aan de andere kant zijn er geen specifieke gegevens over de consumptie van matcha-thee voor Duitsland. De BfR ging daarom voor zijn gezondheidsbeoordeling uit van de gebruikelijke consumptiehoeveelheden groene thee – wat tot een vertekend resultaat had kunnen leiden, aangezien de daadwerkelijk gedronken hoeveelheden lager zouden kunnen zijn. Ondanks alles is de beoordeling van de BfR om één reden zorgwekkend.
De aanbevolen limiet is snel bereikt
Het Instituut stelt: "Als we kijken naar de consumptieniveaus van groene thee, kan de TWI voor aluminium bij volwassenen op lange termijn worden overschreden door regelmatige consumptie van matcha-thee met maximaal gemeten niveaus, zelfs als de thee wordt beschouwd als de enige bron van aluminiuminname en er wordt geen rekening gehouden met andere aluminiumbronnen.”
We nemen echter elke dag aluminium op uit een verscheidenheid aan producten - van voedsel tot cosmetica zoals anti-transpiranten (lees meer in ons artikel: "Aluminiumzouten in deodorant: waarom ze zo twijfelachtig zijn - en dit zijn de alternatieven"). Hoewel er slechts kleine hoeveelheden aluminium in ons lichaam terechtkomen, tellen ze op - en de aanbevolen limiet wordt snel bereikt.
Matcha kan de TWI op lange termijn meer dan verdubbelen
De BfR benadrukt dat het volgens de nu beschikbare gegevens mogelijk is dat matcha op termijn de TWI bij een deel van de bevolking meer dan verdubbelt. “Gezien deze situatie voor consumenten, vanuit toxicologisch oogpunt, een extra inname van aluminium door regelmatige (dagelijkse) consumptie van een enkel levensmiddel zoals thee, dat een dermate hoog aluminiumgehalte heeft dat de TWI voor een aanzienlijk deel is uitgeput of zelfs aanzienlijk overschreden”, aldus de verklaring.
Het instituut geeft toe dat verder onderzoek nodig is om het gezondheidsrisico betrouwbaar in te kunnen schatten. Het is daarom nog moeilijk om een concreet verbruiksadvies af te leiden. Desalniettemin toont het onderzoek aan dat individuele voedingsmiddelen verantwoordelijk kunnen zijn voor een groot deel van de hoeveelheid aluminium die dagelijks wordt geconsumeerd - en dat we ons bewust moeten zijn van de mogelijke risico's.
