Peren: zoet en toch gezond

Peren zijn een zoete verleiding en maken zowel desserts als hartige gerechten tot een hoogtepunt. Ondanks het relatief hoge suikergehalte kunnen peren nuttig zijn bij diabetes en bijdragen aan de gezondheid van darmen, maag en huid.

Vergelijk geen peren met appels

In de volksmond wordt gezegd dat men appels niet met peren moet vergelijken. En toch hebben de twee vruchten iets gemeen. Beide zijn pitvruchtplanten die tot de rozenfamilie behoren. Ze groeien aan bomen, schijnen in dezelfde tinten - van lichtgeel tot groen tot vurig rood, kunnen met de schil worden gegeten en sommige peren zijn zelfs rond als een appel.

Over het algemeen wordt echter onderscheid gemaakt tussen de langwerpige flesperen, de onregelmatig gevormde apothekersperen en de ronde bergamotperen.

Als je in een van de twee vruchten bijt, besef je meteen waar je mee te maken hebt. Want peren hebben een fijner aroma en smaken zoeter door de lagere zuurgraad. Bovendien heeft hun pulp een heel andere consistentie. Dit komt doordat steencellen zich in het vruchtvlees van de peer bevinden, terwijl deze zich alleen in het klokhuis van de appel bevinden.

Er zijn zoveel soorten en variëteiten peren

Er zijn ongeveer 28 soorten peren en meer dan 5,000 variëteiten.

De oorsprong van de peer

Peren zijn oude vruchten die al sinds de prehistorie worden gegeten. Volgens studies aan de Nanjing Agricultural University kwam de peer oorspronkelijk uit het zuidwesten van China, vanwaar hij zijn weg vond naar Centraal- en West-Azië en uiteindelijk naar Europa.

Omdat de teelt in Azië en Europa volledig onafhankelijk van elkaar plaatsvond, wordt er onderscheid gemaakt tussen Aziatische en Europese peren. Onze cultuurpeer (Pyrus communis L.) is al in het stenen tijdperk ontstaan ​​uit verschillende wilde soorten.

De wilde peer – ook wel bospeer genoemd – komt nog steeds voor in bergachtige en alluviale bossen van West-Europa tot aan de Kaukasus.

De Nashi peer: een Aziatische peer

De Nashi-peer is bolvormig en lijkt op een appel. Het is ook bekend als de Chinese of Japanse peer en is een van de Aziatische peren. Dit is geenszins een variëteit van onze cultuurpeer, maar een zelfstandige peersoort.

Oorspronkelijk uit China, is de Nashi nu wijdverbreid in heel Oost-Azië. Alleen al in Japan zijn er meer dan 1,200 variëteiten. Overigens betekent het Japanse woord “nashi” niets anders dan “peer”. Sinds enkele jaren wordt de Nashi-peer ook geteeld in Europese landen als Duitsland en Italië.

Mythen en legendes over de peer

In het oude China was de perenboom een ​​symbool van het eeuwige leven en de oude Grieken vereeuwigden de cultusboom in mythen als een geschenk van de goden. De oude Romeinen daarentegen waren al intensief bezig met de fokkerij. Zo noemde de geleerde Plinius de Oudere al 38 soorten peren.

In de middeleeuwen was de perenboom een ​​graag geziene gast in de kloostertuinen en genoten de edelen van de edele vrucht. Het diende ook als een liefdesorakel: terwijl de jonge mannen de appelboom raadpleegden, vroegen jonge meisjes advies aan de perenboom. De barok was een gouden eeuw voor de perenteelt, vooral in Frankrijk: honderden nieuwe variëteiten ontstonden.

In tegenstelling tot de cultuurperen werden de wilde perenbomen lange tijd met ambivalentie bekeken. Ze werden beschouwd als de woonplaatsen van draken, demonen en heksen, maar werden ook als geneeskrachtige planten beschouwd. Zo werd perenbloesemthee gebruikt om ontstekingen van de nieren te behandelen en perenhoning om hoofdpijn te behandelen. Perensap daarentegen diende als een remedie om het lichaam te ontgiften.

Tafelperen, kookperen en ciderperen

Afhankelijk van het gebruik worden perenrassen in drie groepen ingedeeld:

• Tafelperen worden ook wel tafelperen, boterperen of edele peren genoemd omdat ze ook rauw intens ruiken en heerlijk zoet smaken. Ze worden boterperen genoemd omdat ze een zeer sappig en zacht vruchtvlees hebben. Tafelperen worden ook in de keuken gebruikt en worden gebruikt om fruitbrandewijnen en likeuren te maken. Bekende variëteiten zijn onder andere B. the Williams Christ en Alexander Lucas.
• Bij kookperen gaat het vooral om oude rassen zoals de Gieser-Wildeman-peer, waarvan sommige de voorlopers zijn van de tafelperen van nu. Ze zijn niet geschikt om rauw te eten, omdat ze niet zoet of sappig zijn en behoorlijk hard zijn, zelfs als ze rijp zijn. Als de pittige kookperen echter gekookt of gebakken worden, smaken ze heerlijk. Gekookte peren zijn een integraal onderdeel van de traditionele Noord-Duitse keuken.
• Ciderperen daarentegen zijn een kruising tussen wilde peren en eetbare peren. De zure vruchten smaken rauw niet lekker, maar ze zijn ideaal voor het maken van most en fruitwijnen. Ciderperen worden vaak gekweekt in weideboomgaarden. Terwijl geënte perenbomen gemiddeld 70 jaar oud worden, kunnen ciderperenbomen een leeftijd van 200 jaar bereiken. Tot de oude rassen behoren B. de Gelbmöstler en de Opper-Oostenrijkse Weinbirne.

De voedingsstoffen in peren

Peren zijn laag in vet en eiwit, maar hoog in koolhydraten en matig hoog in suiker. Per 100 gram bevatten verse peren:

De calorieën van peren

Qua caloriegehalte liggen peren en appels op één lijn. Beide vruchten hebben 52 kilocalorieën (kcal) per 100 gram fruit.

De vitamines in peren

Peren behoren in vergelijking met andere fruitsoorten zeker niet tot de vitaminebommen. Eet je één grote peer of twee kleinere peren met een totaal gewicht van 200 gram, dan kun je ongeveer 10 procent van de dagelijkse vitamine C-behoefte dekken. Met dezelfde hoeveelheid sinaasappels zou het bijna 100 procent zijn.

De procentuele waarde geeft aan hoeveel procent van 100 g verse peren de dagelijkse behoefte aan de betreffende vitamine kan dekken.

De mineralen in peren

Het mineraalgehalte van peren is niet bepaald adembenemend, alleen het kopergehalte springt er een beetje uit. Een peer van 200 gram helpt je om 14.5 procent van je dagelijkse koperbehoefte te dekken. Het sporenelement is belangrijk voor de vorming van bindweefsel, bloed en de werking van het zenuwstelsel.

De procentuele waarde geeft aan tot welk percentage 100 g verse peren de dagelijkse behoefte aan het betreffende mineraal kan dekken.

De glycemische lading van peren

100 gram peren hebben een lage glycemische lading (GL) van 4.7 (waarden onder de 10 worden als laag beschouwd). De vruchten hebben dan ook maar een klein effect op de bloedsuikerspiegel en de afgifte van insuline.

Ter vergelijking: de glycemische lading van 100 gram witbrood is bijvoorbeeld 38.8. Hieruit blijkt duidelijk waarom je het als tussendoortje kunt gebruiken in plaats van bv. B. een broodje zou een stuk fruit beter kunnen eten.

Peren in het koolhydraatarme en ketogene dieet

Met zowel koolhydraatarme als ketogene diëten wordt de inname van koolhydraten verminderd. Het verschil tussen beide vormen van voeding is dat bij een koolhydraatarm dieet tussen de 50 en 130 gram koolhydraten per dag genuttigd mag worden en bij het ketogeen dieet maximaal 50 of slechts 30 gram.

Als 100 gram peren al 15 gram koolhydraten opleveren, kun je voor jezelf uitrekenen dat je bij een koolhydraatarm dieet niet heel veel peren kunt eten, en idealiter helemaal niet bij een ketogeen dieet.

Peren zijn gezond

Hoewel de peer niet bijzonder rijk is aan vitamines en mineralen, wordt hij als een zeer gezonde vrucht beschouwd. Het bevat veel secundaire plantaardige stoffen die op veel manieren een positief effect hebben op de gezondheid. Volgens een onderzoek uit 2019 zijn dit onder meer:

• fenolische verbindingen zoals B. het antidiabeticum en bloeddrukverlagend chlorogeenzuur
• triterpenoïden zoals B. het ontstekingsremmende en anticarcinogene ursolzuur

Aan de Universiteit van Minnesota is een review opgesteld met daarin alle artikelen over medicinale peren die tussen 1970 en 2015 in de databases van PubMed en Agricola zijn gepubliceerd. Het bleek dat de peer lange tijd een stiefkind was van onderzoek. Het werd vaak gewoon op één hoop gegooid met appels, omdat de twee vruchten vrij gelijkaardig zijn wat betreft de samenstelling van de ingrediënten.

Toch is duidelijk dat peren veel fytochemicaliën bevatten die een sterke antioxiderende werking hebben. Er zijn ook eerste aanwijzingen dat peren beschermen tegen maagzweren en de vetstofwisseling bevorderen.

Je kunt beter geen peren schillen

Net als bij appels geven veel mensen de voorkeur aan het schillen van peren en eten ze alleen het sappige vruchtvlees. Over smaak valt niet te twisten, maar de gezondheidsimplicaties ervan zijn niet te ontkennen. In 2017 analyseerden Franse onderzoekers de schil en het vruchtvlees van 19 perensoorten.

Het gehalte aan secundaire plantaardige stoffen (fenolverbindingen) per kilogram peren varieerde tussen 0.1 en 8.6 gram in het vruchtvlees en tussen 1.6 en 40.4 gram in de schil. Het schillen van peren wordt daarom niet aanbevolen, omdat de schil een nog betere bron van fytochemicaliën is dan het vruchtvlees.

Deze perensoort is de beste

Zoals uit de vorige studie bleek, hangt het gehalte aan fytochemicaliën in de schil en het vruchtvlees van peren af ​​van het ras. Onder de 19 onderzochte perenrassen waren 8 tafelperen uit Tunesië, 8 Europese tafelperen en 3 Franse ciderperen.

Bij het ras Plant De Blanc werden de meeste secundaire plantaardige stoffen in het vruchtvlees gevonden, terwijl het ras Arbi Chiheb qua schil als winnaar uit de bus kwam. Daarnaast hadden de Franse en Tunesische perenrassen een hoger gehalte aan oligomere procyanidinen (OPC).

OPC kan bijvoorbeeld de positieve effecten van vitamine A, vitamine C en vitamine E versterken en behulpzaam zijn bij hart- en vaatziekten en kanker. Meestal zie je de ingrediënten in een peer natuurlijk niet. Het loont dus niet alleen qua smaak om diversiteit te laten prevaleren bij de keuze van het ras.

Daarom zijn sommige peren rood

Peren zoals de Rote Williams Christ en de Schweizer Wasserbirne hebben een rode schil. In dit geval zijn de secundaire plantenstoffen te herkennen aan hun kleur. Dit zijn anthocyanines. De rode, violette of blauwe kleurstoffen behoren tot de groep van fenolische verbindingen - meer bepaald tot de flavonoïden - en worden gekenmerkt door hun sterke antioxiderende werking.

Een studie aan de Universiteit van East Anglia met 2,375 proefpersonen onderzocht de mate waarin verschillende flavonoïden ontstekingen beïnvloeden. De anthocyanen presteerden het best. De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat regelmatige consumptie van peren, appels, aardbeien en rode druiven een positief effect heeft op het ontstekingsniveau en daarmee het risico op chronische ziekten vermindert.

Peren voor diabetes type 2

Het fruit wordt al lang afgeraden voor mensen met diabetes type 2 omdat het suiker bevat. Maar je zou elke dag regelmatig kilo's peren moeten eten om een ​​negatief effect te krijgen. Bovendien behoren peren niet tot die fruitsoorten met een zeer hoog suikergehalte zoals bv. B. rijpe bananen, en zijn daarom een ​​zeer goede voedingsbron voor diabetici.

Omdat peren weinig calorieën bevatten, een lage glycemische lading hebben en waardevolle vezels en veel bioactieve stoffen bevatten. Daarnaast bestaat de suiker in peren voornamelijk uit fructose en bevat het weinig glucose, waardoor de bloedsuikerspiegel bij consumptie slechts licht stijgt. In tegenstelling tot de natuurlijke fructose in fruit (fruitsuiker), is industrieel geproduceerde fructose (een bestanddeel van tal van frisdranken en conserven) buitengewoon ongezond.

Peren beschermen tegen diabetes type 2

Er komen steeds meer onderzoeken die stellen dat fruit zelfs kan beschermen tegen diabetes type 2. Onderzoekers van Zhejiang University hebben aangetoond dat regelmatige consumptie van peren en appels het risico op diabetes met 18 procent kan verminderen. Slechts één peer per week vermindert het risico met 3 procent.

Daarnaast bleek uit een epidemiologisch onderzoek met 24,808 proefpersonen het volgende: Mensen die regelmatig peren eten, hebben veel minder kans op overgewicht dan degenen die deze vrucht afwijzen. Peren worden ook gebruikt om ziekten zoals diabetes te voorkomen, die kunnen worden veroorzaakt door overgewicht.

Maar ook mensen die al diabetes hebben, kunnen baat hebben bij peren, stellen onderzoekers van de University of Massachusetts. Volgens een onderzoek kan de vrucht het veel gemakkelijker maken om diabetes in een vroeg stadium onder controle te houden en de dosis diabetesmedicatie te verlagen.

Peren voor maag en darmen

Peren zijn makkelijker verteerbaar dan appels omdat ze minder zuur bevatten. Vooral mensen met een gevoelige maag kunnen er baat bij hebben. Bovendien bleek uit de zojuist genoemde studie van de University of Massachusetts dat gefermenteerd perensap de bacterie Helicobacter pylori remt, wat kan leiden tot gastritis, maag- en darmzweren en maagkanker.

Peren hebben meestal een zeer positief effect op de darmgezondheid omdat ze waardevolle voedingsvezels bevatten. Peren kunnen helpen bij constipatie omdat ze een licht laxerend effect hebben. Volgens onderzoekers is niet alleen de vezel hiervoor verantwoordelijk, maar ook het hoge fructosegehalte.

Peren met fructose-intolerantie

Echter, degenen die lijden aan fructose-intolerantie kunnen peren meestal niet verdragen vanwege hun hoge fructosegehalte. Daarnaast bevatten peren nauwelijks glucose, waardoor de fructose-glucoseverhouding erg onevenwichtig is. Dit verslechtert de verdraagbaarheid verder.

Peren voor histamine-intolerantie

Hoewel peren geen histamine bevatten, worden ze slechts matig getolereerd in het geval van histamine-intolerantie. Dit komt door het feit dat de vruchten histamine-achtige stoffen bevatten die symptomen kunnen veroorzaken, hetzij direct, hetzij door histamine-afbraak te voorkomen.

Daarnaast zijn peren zogenaamde histamine-bevrijders. Dit betekent dat ze onspecifiek histamine in het lichaam afgeven. De symptomen zijn echter meestal slechts gering. Op zijn minst incidentele consumptie van kleine hoeveelheden wordt vaak getolereerd.

Peren beschermen tegen urinestenen

Urinestenen kunnen verschillende oorzaken hebben. Deze omvatten bijvoorbeeld B. ontsteking van de nieren of de urinewegen en diabetes. Volgens onderzoekers van de Universiteit van Ferrara kan de vorming van urinestenen worden voorkomen of in ieder geval worden verminderd door je dieet te veranderen.

Citraten behoren tot de belangrijkste stoffen die calciumhoudende urinestenen tegengaan. Aan de ene kant bevatten peren veel antioxidante secundaire plantenstoffen en aan de andere kant een aanzienlijke hoeveelheid appelzuur, een voorloper van citraten.

De wetenschappers raden daarom aan om peren te eten om de vorming van urinestenen of de vorming van nieuwe stenen te voorkomen. De ziekte komt terug bij 50 procent van alle getroffenen. Daarnaast moet de vlees- en zoutconsumptie worden verminderd.

Peren verhogen de sportprestaties

Het is niet langer een geheim dat bananen de prestaties in de sport kunnen verbeteren. Amerikaanse onderzoekers hebben onderzocht of peren deze potentie ook hebben. 20 mannelijke atleten namen deel aan het onderzoek.

Elk van de proefpersonen fietste op drie verschillende dagen een afstand van 75 kilometer. Ze dronken of alleen water, bananen en water, of peren en water voordat ze gingen trainen. Als gevolg hiervan bleek dat de prestaties konden worden verbeterd door bananen en peren te consumeren. Daarnaast is de regeneratiefase na de training verbeterd.

Het hoofd van de studie, Dr. David Nieman, bekritiseerde het feit dat veel atleten alleen water drinken voor de training en voor wedstrijden. Omdat de prestaties kunnen worden geoptimaliseerd met behulp van natuurlijke fructose en bioactieve ingrediënten.

Peren tegen veroudering

De peer is al lang een symbool van de eeuwige jeugd. Chinese onderzoekers doorgronden deze mythe in 2018. Ze namen 13 ingrediënten in de peer onder de loep. Met name de secundaire plantenstof quercetine vertoonde een buitengewoon sterke werking tegen vrije radicalen. De wetenschappers concludeerden dat peren nuttig kunnen zijn bij het voorkomen van ouderdomsziekten.

Een studie uit 2019, uitgevoerd aan de Islamia Universiteit van Bahawalpur in Pakistan, onderzocht of een gel met 5 procent perenextract de huid zou kunnen verjongen. 13 proefpersonen gebruikten de perengel of een placeboproduct gedurende 3 maanden. Er werd onderzocht hoe de behandelingen roodheid, melanine, vocht, talg en elasticiteit van de huid beïnvloeden. In tegenstelling tot de placebo kon de perengel op elk gebied scoren.

Peren drogen

Gedroogde peren zijn een verleidelijke delicatesse. Je kunt een dehydrator gebruiken of het fruit in de oven drogen. Ga als volgt verder:

• Snijd de peren in gelijkmatig dikke plakken of ringen en dompel ze onder in citroenwater (1 citroen op ½ liter water).
• Bekleed een rooster met bakpapier en leg de stukjes peer er naast elkaar op.
• Zet het fruit 40 minuten in de oven op 30 °C en met de ovendeur op een kier.
• Daarna wordt de temperatuur verhoogd tot 70 °C. Het drogen duurt ongeveer 6 uur in circulerende lucht. Bij boven- en onderwarmte moet je ongeveer 12 uur rekenen en moet de ovendeur op een kier staan.
• Draai de fruitplakken meerdere keren zodat ze gelijkmatig kunnen drogen.
• De schijfjes peer worden gedroogd tot ze leerachtig en buigzaam zijn, maar niet meer vochtig. Als je ze tussen twee vingers knijpt, mag er geen sap meer uitkomen.
• Laat de gedroogde peren volledig afkoelen voordat je ze in luchtdichte diepvrieszakjes verpakt of in potten met schroefdeksel doet. De houdbaarheid is 1 jaar.