John Myers
Zonder eiwitten, ook wel eiwit genoemd, is geen leven mogelijk. De essentiële aminozuren waaruit de eiwitten bestaan, mogen alleen in een natuurlijke, licht verteerbare vorm worden ingenomen. Plantaardige eiwitten zijn veel gemakkelijker te metaboliseren dan eiwitten van dierlijke oorsprong. Vanwege het lagere energieverbruik bij het metaboliseren van plantaardige eiwitten, bouwt het lichaam energiereserves op die het extra kracht geven.
Peulvruchten – de ideale eiwitbron
Goede eiwitten zitten in de meeste peulvruchten (bonen, linzen, erwten, soja, enz.) en groenten/granen. Biologische landbouw is hier belangrijk.
Het eiwit van de lupine is bijzonder waardevol. Hun eiwit is ook een van de basiseiwitten. Het lupine-eiwit bevat alle 20 aminozuren – inclusief de 8 essentiële (vitale) aminozuren in een zeer goede verhouding.
De taken van de eiwitten zijn gevarieerd
Het lichaam heeft er eiwitten voor nodig
- het immuunsysteem
- de celstructuur – spieren, botten, huid, haar, enz.
- de vorming van enzymen en hormonen
- de overdracht van zenuwimpulsen
- het transport van zuurstof en vetten
- de vorming van collageen, antilichamen, stollingsfactoren, enz.
Een goede eiwitstofwisseling vereist dat alle aminozuren in de juiste verhouding aanwezig zijn. Als er een aminozuur ontbreekt, raakt het hele gebruiksproces in de war. Daarom is een evenwichtige, hoogwaardige eiwitinname zo belangrijk.
Te veel eiwit – of het nu van plantaardige of dierlijke oorsprong is – is een grote belasting voor het lichaam omdat het via de lever het overtollige eiwit moet omzetten in glucose, wat veel energie kost.
Eiwit – de waarde
Eiwitdranken, die worden gepromoot als "hoogwaardige eiwitten van de beste kwaliteit", moeten altijd zorgvuldig worden onderzocht. Deze zogenaamde hoogwaardige eiwitten zijn vaak sterk gedenatureerd en bevatten ook chemische stoffen zoals kleurstoffen, kunstmatige smaakstoffen, smaakversterkers etc.
Hoe meer een eiwit is gedenatureerd, hoe tijdrovender en ingewikkelder de daaropvolgende stofwisseling voor het lichaam. Deze eiwitten moeten door het lichaam nauwgezet worden afgebroken tot de eenvoudigste bouwstenen: de aminozuren. De chemische en synthetische toevoegingen belasten het organisme extra.
Krabben, mosselen, zeevis, enz. worden ook beschouwd als "hoogwaardige" eiwitten en worden als zodanig geadverteerd. Dit eiwit is echter vaak zwaar belast en moet ook door de lever en gal worden afgebroken, wat ook veel energie kost.
Wat dacht je van minder "hoogwaardige" eiwitten – van normale, plantaardige oorsprong – uit biologische teeltgebieden, die echt gezond zijn en door het organisme met de minste hoeveelheid energie kunnen worden gebruikt – zoals lupine?
Plantaardige eiwitten bevatten weinig purines
Dierlijke eiwitten bevatten een zeer hoog gehalte aan purines (urinezuur), die een sleutelrol spelen bij de oververzuring van het lichaam.
Ter vergelijking: lupine bevat weinig purine en is daarom de enige bij ons bekende alkalische eiwitbron. Als u dit alkalische eiwit als voedingssupplement in uw dagelijkse voeding wilt opnemen, raden wij eiwittabletten van de lupine aan.
Grote hoeveelheden dierlijke eiwitten zijn schadelijk voor de gezondheid
Ook al denkt de moderne voedingswetenschap er over het algemeen anders over, toch kunnen er geen duidelijke voordelen voor het menselijk organisme worden vastgesteld bij de consumptie van vlees. Of anders gezegd: de nadelen van het eten van vlees wegen meestal zwaarder dan de nadelen – zeker als je kijkt naar de andere factoren die samengaan met het eten van vlees (milieuvervuiling, dierenleed etc.).
In de hoeveelheden die tegenwoordig door veel mensen worden geconsumeerd, kan vlees daarom als schadelijk worden omschreven.
Varkensvlees - geef de voorkeur aan oude rassen
Ook al raden we het eten van vlees af, het maakt natuurlijk een groot verschil of het vlees is van prestatierassen uit de bio-industrie of vlees van oude rassen uit extensieve beweiding.
In de grote fokstallen brengen de dieren hun leven opgesloten door in de kleinste ruimtes, misschien zelfs vastgebonden. Om zo snel mogelijk slachtklaar te zijn, krijgen ze het gebruikelijke mestvoer.
De natuurlijke, soortspecifieke voeding daarentegen, de langzame groei en het welzijn van de dieren in de vrije uitloophouderij zijn ook merkbaar in de kwaliteit van het vlees. Dus als je echt varkensvlees wilt eten, moet je uitkijken naar boeren die hun dieren op deze manier fokken.
Idealiter leven de varkens in grote ruimtes in de open lucht, hebben ze een slaaphut en een modderpoel en genieten ze van natuurlijk, soortspecifiek voer. Door de natuurlijke leef- en voeromstandigheden verkeren de dieren in uitstekende gezondheid, hebben ze een stabiel immuunsysteem en behoeven ze daarom bijna nooit diergeneeskundige behandeling.
Vlees uit dierenfabrieken is fokken als marteling
De meeste varkens – maar ook kippen of kalkoenen – komen uit de genoemde dierfabrieken, waarin ze opgesloten zitten in een zeer kleine ruimte zonder bewegingsvrijheid.
In dergelijke fabrieken wordt het moedervarken puur behandeld als een “fokmachine”. Ze wordt twee keer per jaar kunstmatig geïnsemineerd en krijgt per keer 10 tot 15 jongen. Na vijf nesten en 2 1/2 jaar “nuttig leven” is ze zo uitgeput dat ze geslacht moet worden.
Op de eerste dag na de geboorte worden de staarten van de biggen afgeknipt. Na 3 weken worden ze gevoerd. Groeihormonen, antibiotica en vaccinaties worden in grote hoeveelheden toegediend. De dieren worden meestal in de schemering en in een afgesloten ruimte op roostervloeren gehouden. Is het dan nog verrassend dat deze levenslange psychologische terreur leidt tot gedragsstoornissen bij dieren?
Wanhopig verdringen de dieren elkaar en bijten ze in elkaars oren, poten en staarten (als ze die nog hebben). Beenblessures, ooginfecties, etterende wonden en hoesten, en verschillende ziektes zijn aan de orde van de dag, maar geen "probleem" voor de "slimme" persoon!
Daar zijn antibiotica voor, die je uit voorzorg door het voer mengt. De resulterende problemen worden ook genegeerd! Mensen die vaak dergelijk (goedkoop) vlees eten, kunnen resistentie tegen antibiotica ontwikkelen. In een noodsituatie is dit medicijn dan niet meer effectief.
Door deze manier van houden is er maar één arbeider nodig voor duizenden dieren. Dit is een van de redenen dat in de fabriek gekweekt varkensvlees tegenwoordig goedkoper is dan hondenvoer.
Industrieel fokken van kalkoenen
Hetzelfde lot ondergaan de kalkoenen die in deze “dierenfabrieken” moeten opgroeien. Ook hier zijn antibiotica en andere medicijnen om diverse ziektes te voorkomen aan de orde van de dag.
Vanwege de huisvestings- en voeromstandigheden gedragen deze dieren zich ook vaak agressief tegenover elkaar, daarom worden ze verminkt door hun bovensnavel af te snijden. De kalkoenen zijn al na 20 weken slachtrijp en wegen rond de 22 kg.
Dit wordt "marteling fokken" genoemd omdat de botten deze enorme massa's vlees niet langer kunnen dragen en het skelet scheef gaat staan. Te veel zitten veroorzaakt pijnlijke ontstekingen in de oestrusspieren en de paar stappen naar de voerbak worden een marteling. 10% van de dieren overleeft deze inspanning niet en sterft door verstikking, longziekten en aortarupturen.
Er zijn slechts 2 arbeiders nodig voor een gemechaniseerde fabriek met 22,000 kalkoenen. Al deze hoogtechnologische ‘vleesfabrieken’ zijn dus ook potentiële ‘job killers’.
Wat heeft dit alles te maken met landbouw en fatsoenlijke veeteelt? Let daarom de volgende keer dat u vlees koopt op de herkomst van het vlees. Zou u, gezien deze omstandigheden, niet (zoals voorheen) willen terugkeren naar het zondagse braadstuk van dieren uit een op de soort afgestemde houderij/voeding?
Je zou een grote dienst kunnen bewijzen aan de vreselijk lijdende dieren, indirect aan de hongerende bevolking in derdewereldlanden, en uiteindelijk aan je eigen gezondheid.
Vlees dodelijk voor kankerpatiënten
Ongeveer 80% van het verbouwde graan wordt onnodig gebruikt voor veeteelt, en dit is alleen maar zodat mensen in geïndustrialiseerde landen drie tot vijf maaltijden per dag van vlees of vleesproducten kunnen eten. Ham en vleespasta als ontbijt, gehakt als tussendoortje, een schnitzel als lunch, worst in de avond, vleespasta, een curryworst of een grote burger van McDonald's. Met fatale gevolgen voor de gezondheid!
Groetjes van de eiwitstapelingsziekte! Vooral kankerpatiënten mogen geen vlees of sterk zure producten eten. U kunt het rapport ook lezen in het medische tijdschrift Kanker door vleesconsumptie.
Ons aanbod betekent armoede in veel landen
Deze “eetcultuur” is in veel landen ook een reden voor hongersnood. Alle mensen ter wereld zouden meer dan genoeg te eten hebben als ze in geïndustrialiseerde landen verstandig vlees zouden consumeren (een of twee keer per week). Dit zou mensen enorme hoeveelheden graan als voedsel opleveren.
Honger in de wereld – die wordt verergerd door agrogenetische manipulatie – is geen probleem van een gebrek aan hulpbronnen, maar van overmatige vleesconsumptie, meedogenloze wereldhandel, oneerlijke verdeling van goederen, enz. Een verdere complicatie is dat tegenwoordig, ondanks de hongersnood, verhogen de geïndustrialiseerde landen de consumptie van graan voor de productie van biodiesel.
Eiwitstapelingsziekte leidt tot hart- en vaatziekten
Het levenswerk van de Frankfurtse arts prof. dr. medicus Lothar Wendt (1907-1989) onderzocht het eiwitmetabolisme in het menselijk organisme en realiseerde zich dat – in tegenstelling tot de conventionele wetenschappelijke mening – overtollige hoeveelheden eiwit in het lichaam worden opgeslagen. Wat de term "eiwitmast" ondersteunt. De daaruit voortvloeiende schade aan de gezondheid kan aanzienlijk zijn.
Eiwitstapelingsziekten zijn voedingsafhankelijke ziektebeelden die ontstaan door eiwitafzettingen in het bind- en steunweefsel, evenals op de wanden van de bloedvaten.
Wie veelvuldig dierlijke eiwitten consumeert (vlees, vleespasta's, worstproducten), voorziet zijn lichaam niet alleen van een constant overschot aan eiwitten, maar ook van veel chemicaliën en purines. Overtollig dierlijk eiwit wordt in het lichaam opgeslagen in het bindweefsel en de bloedvaten.
Volgens de Frankfurter internist Dr. Lothar Wendt permanent aan verschillende ziekten zoals hartaanval, arteriosclerose, beroerte, hoge bloeddruk, reuma, angina pectoris, artrose, diabetes type 2, stofwisselingsstoornissen, jicht, nefritis, auto-immuunziekten.
Onze cellen atrofiëren
volgens dr. Wendt wordt een teveel aan eiwit voornamelijk opgeslagen in het basaalmembraan van de fijne bloedvaten (capillairen genoemd) en in het bindweefsel.
Als gevolg van een aanhoudend eiwitoverschot zou het basaalmembraan dikker worden als gevolg van eiwitophopingen. Als onderdeel van de capillaire wand vertegenwoordigt dit een centraal doorlaatbaar punt tussen de bloedbaan en de weefselruimte. Past de doorlaatbaarheid van de capillaire wand toe.
Hierdoor is het transport van zuurstof en voedingsstoffen naar de cellen, evenals de afvoer van verontreinigende stoffen uit de cellen, zeer beperkt. Het hele lichaam wordt door deze situatie beïnvloed, omdat de noodzakelijke toevoer naar de organen niet langer gegarandeerd is. Volgens dr. Turns de basis voor de ontwikkeling van ziektebeelden van welke aard dan ook.
Als daarnaast inferieure industriële olie, transvetzuren en dergelijke worden geconsumeerd, lijkt de ineenstorting van het lichaam onvermijdelijk.
Eiwitmesten en diabetes
Bij diabetici is de verdikking van het basaalmembraan duidelijk bewezen, hoewel de oorzaak hiervan volgens de gevestigde geneeskunde – die vaak moeilijk toegang heeft tot logische en eenvoudige verklaringen – nog onbekend is. De schade van te veel eiwitten eten, volgens dr. Het kan echter weer worden afgebroken door een eiwitarm dieet.
De darm is zelden intact
De probleemloze benutting van dierlijke eiwitten vereist een volledig intacte darm. Aan deze eis wordt echter door de meeste mensen nauwelijks voldaan. Als je nu bedenkt dat zelfs een gezonde darm zonder problemen maar een kleine hoeveelheid dierlijk eiwit kan gebruiken, is het logisch dat de dagelijkse eiwitafmesting moet eindigen in gezondheidsproblemen. De eiwitstapelingsziekte met alle gevolgen van dien is voorgeprogrammeerd.
Vegetariërs worden gespaard
Eiwitopslagziekte is nooit vastgesteld bij vegetariërs. Integendeel! Als je overschakelt van conventioneel naar vegetarisch eten, kunnen overvolle eiwitvoorraden zelfs weer afgebroken worden. Volgens informatie in het Journal of the American Medical Association kan een vegetarisch dieet 97 procent van alle coronaire occlusies voorkomen. (Zie het boek “Eiweiss-stapelingsziektes” van Prof. Dr. med. Lothar Wendt – Schnitzer Verlag.)
