John Myers
Type 2-diabetes begint sluipend en leidt, indien onbehandeld, tot ernstige complicaties. Maar met de juiste voeding en lichaamsbeweging kan de bloedsuikerspiegel aanzienlijk worden verbeterd.
Diabetes mellitus is een van de meest voorkomende ziekten in geïndustrialiseerde landen. Alleen al in Duitsland behandelen artsen ongeveer acht miljoen mensen met diabetes. Er wordt onderscheid gemaakt tussen type 1 en type 2, waarbij met name de laatste als een welvaartsziekte wordt beschouwd – meer dan 90 procent van alle diabetici heeft er last van. Aanzienlijk minder van alle "diabetici" worden getroffen door type 1-diabetes. Hoewel dit type vaak voorkomt in de kindertijd en adolescentie, zijn het voornamelijk volwassenen boven de 40 jaar die door artsen worden gediagnosticeerd met type 2-diabetes.
Type 2-diabetes ontwikkelt zich geleidelijk
Volgens schattingen uit 2012 heeft 7.2 procent van de bevolking in Duitsland diabetes en heeft nog eens 2.1 procent onontdekte diabetes. Diabetes type 2 ontwikkelt zich meestal geleidelijk en kan jarenlang onopgemerkt blijven. Dat is precies wat verraderlijk is: het lichaam noteert elk teveel aan suiker (“suikergeheugen”) en jaren later presenteert het de gevolgen, zoals zenuwbeschadiging of stoornissen in de bloedsomloop, vooral in de onderbenen en voeten. Een gevreesd langetermijngevolg is een diabetische voet met zweren en wonden die niet meer genezen.
Oorzaak: Pancreas overbelast door te veel koolhydraten
De neiging tot diabetes type 2 is erfelijk. Niet iedereen die vatbaar is voor deze stoornis van het koolhydraatmetabolisme, ontwikkelt het echter ook. Het zogenaamde welvaartssyndroom is bepalend voor het uitbreken van de ziekte: te veel voedsel in combinatie met te weinig beweging bevordert de insulineresistentie.
Als je je lichaam veel porties licht verteerbare koolhydraten geeft, blijft de alvleesklier constant in beweging. Insulineresistente mensen hebben meer insuline in hun bloed dan gezonde mensen, maar het lichaam kan de overaanbod aan suiker in het weefsel niet meer opvangen. De constant verhoogde insulinespiegel heeft elders effect: het lichaam slaat vetter op - dit leidt tot zwaarlijvigheid, en een frequente voorloper of bijkomende ziekte van diabetes is leververvetting. Gevaarlijke afzettingen vormen zich in de vaten. Als er ook een gebrek aan beweging is, dwz er wordt nauwelijks bloedsuiker door de spieren als energie gebruikt, dan kan de insulineresistentie bijzonder snel toenemen.
In het ergste geval zal de alvleesklier uiteindelijk helemaal stoppen met werken.
Symptomen in eerste instantie niet-specifiek
Algemene malaise en uitputting zijn de eerste tekenen dat de ingenomen voedselenergie (koolhydraten/suiker) de lichaamscellen niet bereikt door insulineresistentie. Maar wie gaat er nu meteen naar de dokter? De kansen op herstel in dit stadium (prediabetes) zijn nog steeds uitstekend. Bij het stellen van de diagnose “diabetes type 2” is er vaak al gevolgschade aan het cardiovasculaire systeem.
Diabetes wordt in de volksmond ook wel suikerziekte genoemd en noemt daarmee al het belangrijkste symptoom: detectie van suiker in de urine. Als de bloedsuikerconcentratie significant te hoog is, scheidt het lichaam suiker uit via de urine. Andere tekenen van gevorderde type 2 diabetes:
- dorst
- frequent urineren
- Groeiachterstand, bedplassen, gewichtsverlies (bij kinderen)
- Vermoeidheid, zwakte, duizeligheid
- Verslechtering van het gezichtsvermogen, veranderend gezichtsvermogen
- droge huid, jeuk
- afwisselend verlies van eetlust en hongergevoelens
- Impotentie/verlies van libido
- spierkrampen
- zenuwziekten
- slecht genezende wonden, vooral aan de voeten
- misselijkheid, buikpijn
- urineweginfecties
- Menstruatiestoornissen verminderde vruchtbaarheid bij vrouwen
- Geestelijke veranderingen zoals agressief gedrag
Diagnose door middel van bloedsuikertesten
Eerst wordt de bloedsuikerspiegel bepaald in de spreekkamer. Er wordt onderscheid gemaakt tussen nuchtere bloedsuikerspiegel en incidentele bloedsuikerspiegel. Een normale nuchtere bloedsuikerspiegel is niet meer dan 100 milligram per deciliter. Prediabetes kan aanwezig zijn met nuchtere bloedsuikerspiegels tot 125 milligram per deciliter. Als de waarden nog hoger zijn, wordt diabetes mellitus vermoed. Daarnaast wordt een glucosetolerantietest uitgevoerd en wordt de zogenaamde langdurige bloedsuiker bepaald: het glyco-hemoglobine (zogezegd "versuikerd" bloedpigment) geeft informatie over de gemiddelde bloedsuikerconcentratie van de afgelopen acht tot twaalf weken.
Als diabetes mellitus wordt vastgesteld, moeten de fundus van het oog, urine, bloeddruk, zenuwen en voeten worden onderzocht en moeten de bloedlipiden- en nierwaarden worden bepaald.
