Micah Stanley
Bij chronische inflammatoire darmziekten is er vaak een vitamine D-tekort. Het toedienen van vitamine D kan daarom vaak leiden tot een significante verbetering van de symptomen en ook tot een verbetering van de algemene gezondheid.
Vitamine D: oorzaak of gevolg van inflammatoire darmziekte?
Vitamine D-tekort wordt vaak gevonden bij patiënten met chronische ziekten, waaronder die met inflammatoire darmaandoeningen zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa.
Dit zijn darmziekten die worden geclassificeerd als auto-immuunziekten, gepaard gaan met opflakkeringen en zich meestal manifesteren in deze acute fasen met pijnlijke buikkrampen en diarree. Alleen al in Europa worden drie miljoen mensen getroffen.
Er wordt echter vaak gezegd dat het vitamine D-tekort dat bij deze ziekten wordt waargenomen meer een gevolg van de ziekte is en minder een oorzaak, zodat hoewel er een tekort kan zijn, het nemen van vitamine D geen bijzondere effecten heeft - althans niet op de ziekte zelf.
Vitamine D heeft een positief effect op het darmslijmvlies
Een passende studie over dit onderwerp verscheen in november 2018 in het tijdschrift Medicine. In de inleiding schreven de betrokken onderzoekers al dat vitamine D ontstekingsremmende eigenschappen heeft en de regeneratie van het darmslijmvlies bevordert, en zo de symptomen en kwaliteit kan verbeteren. van het leven van mensen met chronische inflammatoire darmziekten.
Vervolgens voerden ze een meta-analyse uit (analyse van de tot dan toe beschikbare gerandomiseerde en gecontroleerde studies) om het therapeutisch potentieel van vitamine D bij chronische inflammatoire darmziekten beter te kunnen inschatten en ook uitspraken te kunnen doen over de veiligheid van de vitamine.
Doseringen en bijwerkingen
In totaal waren gegevens beschikbaar van 18 onderzoeken met 908 patiënten. Er werd aangetoond dat de toediening van vitamine D-preparaten de vitamine D-spiegel betrouwbaar zou kunnen verhogen, waarbij een hoge dosis therapie de spiegel beter kon verhogen dan de toediening van lage doses.
Onder behandeling met hoge doses werd verstaan doseringen van 1,000 tot 10,000 IE. De onderzoekers wijzen er nadrukkelijk op dat de officiële aanbevolen dagelijkse inname slechts 600 IE (maximaal 4,000 IE) is, maar deze lage doseringen zijn niet altijd voldoende voor mensen die al een tekort hebben.
Bijwerkingen werden slechts in enkele onderzoeken vermeld en zo ja, dan bij hooggedoseerde therapie. Volgens de onderzoekers wegen de voordelen van deze therapie echter ruimschoots op tegen de nadelen, aangezien de bijwerkingen meestal mild waren, zoals dorst, misselijkheid, droge mond, vermoeidheid, enz., hoewel het niet altijd mogelijk was om precies te zeggen of deze symptomen kunnen in feite worden toegeschreven aan de inname van vitamine D.
Vitamine D verbetert chronische inflammatoire darmziekten
In het resultaat van de gepresenteerde analyse was vooral belangrijk dat het nemen van vitamine D het aantal recidieven (de recidieven) verminderde. Er was echter geen verschil tussen hoge en lage vitamine D-doses. Doorslaggevend daarbij was blijkbaar dat zelfs vitamine D-suppletie werd overwogen.
De corresponderende wetenschappers adviseren in hun conclusie: Vitamine D moet worden aanbevolen voor de behandeling van chronische inflammatoire darmziekten, tenminste als aanvulling op de gebruikelijke therapie.
We hebben hier in detail uitgelegd hoe u vitamine D op de juiste manier kunt doseren en innemen, afhankelijk van uw persoonlijke behoeften.
Andere tekorten aan voedingsstoffen bij chronische inflammatoire darmaandoeningen
Bij chronische inflammatoire darmziekten ontbreekt meestal niet alleen vitamine D. Heel vaak ontstaan er andere tekorten aan voedingsstoffen, bijv. B. een gebrek aan vitamine A, vitamine B12, zink, calcium, foliumzuur en ijzer.
Hoewel vitamine D ook een oorzakelijke factor kan zijn bij de ontwikkeling van deze ziekten, treden meestal andere tekortkomingen op in de loop van de ziekte. Omdat hoe meer het darmslijmvlies beschadigd is, des te minder voedingsstoffen kunnen worden opgenomen. En hoe sterker diarree tijdens een opflakkering, hoe meer voedingsstoffen ongebruikt met de ontlasting worden uitgescheiden.
Bij chronische inflammatoire darmziekten dienen daarom regelmatig (minimaal eenmaal per jaar) de vitale stofwaarden gecontroleerd te worden, zodat supplementen naar behoefte kunnen worden ingenomen.
