Pestki gorzkiej moreli: witamina B 17

Gorzkie pestki moreli zawierają prekursor kwasu cyjanowodorowego: amigdalinę. Po metabolizowaniu amigdalina staje się kwasem cyjanowodorowym. Powinno to zniszczyć komórki nowotworowe, ale nie dotykać zdrowych komórek. Dlatego wciąż krążą doniesienia o osobach, które rzekomo wyleczyły się z raka za pomocą gorzkich pestek moreli. Jednocześnie ostrzega się przed samoterapią pestkami moreli zawierającymi amigdalinę, gdyż może to prowadzić do ostrego lub stopniowego zatrucia kwasem cyjanowodorowym.

Czy amigdalina z pestek moreli leczy raka?

Paul Reid otrzymał wiadomość, że ma nieuleczalnego chłoniaka i zostało mu około pięciu lat życia. Paul Reid był gotowy do walki. Jego ulubiona broń: gorzkie pestki moreli. Odmówił chemioterapii, zjadał dziennie trzydzieści pestek moreli (wnętrze pestek) i żyje do dziś, trzynaście lat od diagnozy, cały i zdrowy. Niezwykłe raporty o sukcesie amigdaliny lub gorzkich pestek moreli brzmią mniej więcej tak.

Gorzkie pestki moreli zawierają prekursory kwasu cyjanowodorowego

Gorzkie migdały, pestki jabłek lub gorzkie pestki moreli zawierają amigdalinę. Jest to glikozyd cyjanogenny, a zatem prekursor kwasu cyjanowodorowego. Jeśli spożywa się żywność zawierającą glikozydy cyjanogenne, w organizmie powstaje kwas cyjanowodorowy lub związki kwasu cyjanowodorowego (cyjanki).

Niektórzy ludzie obecnie celowo i regularnie jedzą duże ilości gorzkich pestek moreli, aby wyleczyć lub zapobiec rakowi – mimo że ludzie są ostrzegani przed spożywaniem tych pestek. Według Federalnego Instytutu Oceny Ryzyka nie należy spożywać więcej niż 2 pestek gorzkich moreli dziennie, a dzieciom nie wolno w ogóle jeść pestek.

Skąd więc niektórzy wpadli na pomysł jedzenia nasion (uważanych za trujące) w nadziei na wyleczenie się z najpoważniejszych chorób?

Amigdalina z pestek moreli – Witamina B17 – Letril

Amigdalina jest często nazywana także letrylem lub witaminą B17 i sama w sobie nie jest toksyczna. Dwa produkty jego rozkładu są toksyczne: cyjanek i benzaldehyd. O ile benzaldehyd występuje także w białym winie, gdzie w dużej mierze odpowiada za jego aromat i szkodliwość dla zdrowia występuje jedynie w większych dawkach, o tyle cyjanek już w najmniejszych dawkach uznawany jest za wysoce toksyczny. Mówi się jednak, że cyjanek jest toksyczny tylko dla komórek nowotworowych. Skąd amigdalina wie, że może zatruwać jedynie komórki nowotworowe?

Czy amigdalina z pestek moreli zabija tylko komórki nowotworowe?

Amigdalina nic nie wie. Komórki nowotworowe najwyraźniej są winne swojej własnej śmierci. Komórki nowotworowe uwielbiają cukier. Oprócz cyjanku i benzaldehydu amigdalina zawiera również dwie cząsteczki cukru (glukozę). Gdy tylko amigdalina pojawi się w organizmie, komórki nowotworowe rozpoznają zawarty w niej cukier i chcą go. Rozkładają więc amigdalinę na dwie cząsteczki cukru. Jednak powoduje to również uwolnienie cyjanku i benzaldehydu, które obecnie prowadzą do uduszenia komórki nowotworowej.

Czy zdrowe komórki nie są zagrożone przez amigdalinę?

Uważa się jednak, że zdrowe komórki organizmu nie wchłaniają amigdaliny, ponieważ tylko komórki nowotworowe zawierają niezbędny do tego enzym beta-glukozydazę. Enzym ten rozkłada związek amigdaliny, uwalniając śmiertelne toksyny w komórce nowotworowej. Jednak enzym powinien znajdować się także w samych pestkach moreli oraz w jelicie człowieka, aby pewne ilości amigdaliny mogły jeszcze przedostać się do zdrowych komórek.

Jednak wiele komórek ciała zawiera również inny enzym. Nazywa się rodanese i może detoksykować kwas cyjanowodorowy. Komórki nowotworowe nie zawierają rodanu, dlatego kwas cyjanowodorowy szkodzi komórkom nowotworowym, ale nie zdrowym komórkom organizmu. Jednak obecnie zostało to obalone. Z drugiej strony mówi się, że regularne spożywanie amigdaliny lub jąder zawierających amigdalinę może prowadzić, jeśli nie jest zbyt ostre, to do stopniowego zatrucia cyjankami, czyli zatrucia kwasem cyjanowodorowym.

Historia amigdaliny z pestek moreli

Amigdalina zyskała rozgłos już w 1952 roku. W tym czasie dr Ernest Krebb i dr John Richardson intensywnie stosowali amigdalinę w terapii nowotworów. dr Krebb ekstrahował amigdalinę z pestek gorzkiej moreli i przygotował ją w taki sposób, aby można ją było wstrzykiwać pacjentom chorym na raka. Tak, podobno sam sobie wstrzyknął, żeby zademonstrować bezpieczeństwo amigdaliny. dr Tymczasem mówi się, że John Richardson wyleczył za pomocą amigdaliny kilku pacjentów chorych na raka w San Francisco.

Badania z amigdaliną

Później, w latach siedemdziesiątych, w nowojorskim Memorial Sloan-Kettering Cancer Center (MSKCC), największym prywatnym ośrodku onkologicznym, przeprowadzono różne badania nad amigdaliną. Naukowiec Kanematsu Sugiura odkrył, że chociaż amigdalina nie jest w stanie zniszczyć guza pierwotnego, najwyraźniej może zniszczyć przerzuty – przynajmniej u myszy. Choć sukcesu tych eksperymentów – według oficjalnych komunikatów – nie udało się już powtórzyć innym badaczom i w związku z tym wyniki eksperymentów Sugiury również nie powinny być publikowane, przesłanie o „leczącej na raka” amigdalinie i tak dotarło do opinii publicznej i wywołało ogromne poruszenie .

Badania nad amigdaliną w klinice Mayo

W tym samym czasie Mayo Clinic w Rochester/Minnesota prowadziła badania kliniczne z amigdaliną. Większość pacjentów biorących udział w badaniu cierpiała na zaawansowany nowotwór. Większość z nich przeszła już chemioterapię i radioterapię, które nie przyniosły żadnego skutku. Mówi się, że po podaniu amigdaliny proces nowotworowy u 70 procent pacjentów ustabilizował się w ciągu trzech tygodni. Ale potem nie można było już wykryć działania amigdaliny i rak nadal występował.

Amigdalina jest zakazana

Z perspektywy czasu okazało się, że w tym badaniu z jednej strony zastosowano prawie nieaktywną izoamigdalinę, a z drugiej strony, po pierwszych trzech obiecujących tygodniach, nagle zmieniono terapię z amigdaliny dożylnej na amigdalinę doustną, zamiast pozostać z podaniem dożylnym. W rezultacie amigdalina została zakazana przez amerykańską instytucję ds. zdrowia FDA.

Amigdalina dzisiaj

Obecnie amigdalinę stosuje jedynie nieliczna grupa lekarzy, m.in. B. w klinice Contreras w Tijuanie/Meksyk, gdzie od 25 lat amigdalina stanowi ważny element terapii nowotworów. Lothar Hirneise w swojej książce „Chemioterapia leczy raka, a ziemia jest płaska” pisze, że osobiście przeprowadzał wywiady z lekarzami i pacjentami kliniki Contreras i słyszał o dobrych doświadczeniach. Jednakże Hirneise wskazuje również, że amigdalinę należy podawać dożylnie, ponieważ nie jest pewne, czy amigdalina działa po podaniu doustnym. Aby osiągnąć wymaganą dawkę drogą doustną, należy przyjmować duże ilości. Te jednak mogą szybko przeciążyć przewód żołądkowo-jelitowy.

Nie tylko amigdalina

Konkluzja jest taka, że ​​amigdalina z pestek gorzkiej moreli z pewnością nie może zdziałać cudów, a pestki mogą być również szkodliwe w zależności od stężenia amigdaliny, które (jak to zwykle bywa w przypadku produktów naturalnych) może się zmieniać. W przypadku Reida tajemnica może tkwić w odpowiednim połączeniu różnych środków. Ponieważ Paul Reid nie tylko zjadał dziennie 30 pestek gorzkich moreli. Zrobił o wiele więcej! Całkowicie zmienił dietę i od chwili diagnozy jest weganinem i w 75% odżywia się surowo. Ponadto przeprowadził szeroko zakrojony program oczyszczania jelita grubego i poświęcił się modlitwie. Paul Reid wierzy, że to połączenie oczyszczenia jelit, diety bogatej w składniki odżywcze, pestek moreli bogatych w amigdalinę i niezachwianej wiary go uratowało.

Uwaga: Nie należy oczywiście naśladować Paula Reida, gdyż pestki moreli – jak wyjaśniono w tekście – uważane są za trujące i podobno kilka osób już się zatruło. Jeśli nadal chcesz jeść gorzkie pestki moreli, porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem lub naturopatą.