Kelly Turner
Również tutaj kuchnia lewantyńska już dawno stała się absolutnym trendem kulinarnym. Szczególnie jeden kraj przoduje, jeśli chodzi o zdrową i smaczną kuchnię ze wschodniego regionu Morza Śródziemnego.
Czym jest kuchnia lewantyńska?
Kolorowa, pikantna, zdrowa, bogata w witaminy – rozkosz dla podniebienia i oczu: to kuchnia Levante, która od dawna celebruje się w Europie Środkowej i na świecie. Słowo „Levante” odnosi się do regionu wokół wschodniej części Morza Śródziemnego.
Należą do nich między innymi Izrael, Jordania, Syria, Palestyna i Liban. Region ten dawniej nazywano Orientem, dziś jednak określenie to jest już przestarzałe i nie jest już używane.
To właśnie reprezentuje kuchnia Lewantu
Kiedy myślisz o kuchni lewantyńskiej, myślisz o wielu przyprawach i smakach, smacznych i lekkich daniach, które zwykle są też całkiem zdrowe. Dzięki tej kulturze jedzenia nie tylko samo jedzenie wygląda spektakularnie, ale także nakrycie stołu.
Tutaj nie chodzi bynajmniej o podawanie danie za daniem – wszystko podawane jest jednocześnie i podawane w małych miseczkach. Mówi się tu o tzw. daniach mezze. Można je porównać do tapas: termin ten nie odnosi się do tego, co, ale jak jest podawane – czyli w małych porcjach, w dużym wyborze i różnorodności.
Chodzi o dzielenie się
Jedzenie to nie tylko przeżycie kulinarne, ale także wydarzenie społeczne – ponieważ mentalność dzielenia się i łączenia podczas jedzenia jest istotną częścią kuchni lewantyńskiej.
Dania mezze polegają na dzieleniu się, ustawia się je na środku stołu i każdy powinien mieć do nich dostęp.
Izrael jako kluczowy czynnik
To, że kuchnia lewantyńska naprawdę zyskała na popularności i rozprzestrzenieniu, jest w dużej mierze zasługą Izraela. Jak żaden inny kraj, Izrael – a przede wszystkim Tel Awiw – łączy w sobie kuchnię wielu kultur.
Izrael nie celebruje tej wielokulturowości w kuchni jako wyjątek, ale jako centralny aspekt domowej kuchni. Wpływy sięgają od regionu arabskiego po wpływy kolonialne – można tu znaleźć kulinarne ślady zarówno z Persji, jak i Francji czy Wielkiej Brytanii.
Powód dużej popularności w Europie
Oznacza to, że kuchnia lewantyńska z wielu powodów doskonale wpisuje się w aktualnego ducha czasu. Po pierwsze dlatego, że łączy się tu nie tylko kuchnię międzynarodową, ale i fusion. Po drugie – i to jest powód przynajmniej równie zasadniczy – dieta bezmięsna staje się coraz bardziej popularna.
Mięso jest tu raczej wyjątkiem niż regułą: większość dań jest daniami wegetariańskimi, a wiele z nich nadaje się także dla wegan. Większość dań opiera się na świeżych warzywach – dzięki czemu dieta Levante jest nie tylko zdrowa, ale także propozycja dla osób pragnących schudnąć.
Popularne dania kuchni lewantyńskiej
Najbardziej znane dania, które można łatwo znaleźć niemal w całych Niemczech, to hummus i falafel (smażone kuleczki z ciecierzycy). Popularna jest także tabbouleh, sałatka z kaszy bulgur lub kuskusu, przygotowana z sokiem z cytryny, miętą, pomidorami, pietruszką, dymką i oliwą z oliwek.
W kuchni lewantyńskiej często wykorzystuje się bakłażan i kalafior. Z bakłażanów robi się na przykład puree Baba Ghanoush – pyszne na przykład z podpłomykiem. Kolejną specjalnością kuchni izraelskiej jest szakshuka – przygotowywane są tu jajka sadzone w sosie pomidorowo-chili-cebulowym.
Przyprawy
Najważniejszym elementem są przyprawy. Odgrywają one ogromną rolę w tym, że kuchnia Levante smakuje tak spektakularnie i różnorodnie. Nie opiera się na pieprzu i soli, ale uwodzi szeregiem przypraw, z którymi być może środkowoeuropejskie podniebienie nie jest tak obce.
Obejmuje to między innymi sumak, który wytwarza się z suszonych i rozdrobnionych owoców krzewu sumaku. Pod względem funkcji sumak jest porównywalny z solą i pieprzem – w kuchni lewantyńskiej często używany jest do doprawiania i udoskonalania smaku.
Za'atar i Harissa to dwie mieszanki przypraw, które również są często spotykane. Harissa pochodzi z Afryki Północnej i składa się z płatków chili, kolendry, czosnku, papryki w proszku i kminku.
Za'atar używany jest także w Afryce Północnej, ale także w Turcji i na Bliskim Wschodzie – często jako przyprawa do dipów lub past do smarowania. Mieszanka składa się z nasion sezamu, kwaśnego sumaka, majeranku, tymianku, oregano i kminku – zdecydowanie polecamy spróbować!
