Micah Stanley
Kurkuma stała się niezastąpiona w kuchni, a także w naturopatycznej terapii większości chorób. Główny składnik aktywny żółtego korzenia – kurkumina – jest bardzo pomocny dzięki działaniu przeciwzapalnemu, szczególnie w przewlekłych chorobach zapalnych. Choroba Alzheimera jest również związana z procesami zapalnymi, dlatego kurkuma może być stosowana również tutaj – zarówno w profilaktyce, jak iw terapii. Szeroko zakrojone badania od dawna wykazały, jak dobrze kurkuma może chronić mózg przed chorobą Alzheimera.
Kurkuma chroni przed chorobą Alzheimera
Kurkuma (Curcuma longa), znana również jako kurkuma, jest przyprawą używaną w Indiach, Azji i na Bliskim Wschodzie od co najmniej 2,500 lat. W swojej historii po raz pierwszy zastosowano ją jako barwnik oraz do przyprawiania potraw.
Dopiero później odkryto jego imponujące właściwości lecznicze. W tradycyjnej medycynie indyjskiej, ajurwedzie, kurkuma była stosowana od wieków – zwłaszcza jako środek przeciwbólowy i przeciwzapalny przy problemach skórnych i mięśniowych.
W międzyczasie ponad 1000 badań wykazało, że kurkuma lub jej aktywny składnik, kurkumina, faktycznie ma silne działanie przeciwzapalne, a także ma właściwości przeciwnowotworowe, hamujące wzdęcia i odtruwające.
Badania nad chorobą Alzheimera stały się ostatnio przedmiotem zainteresowania nauki. Tutaj również kurkuma wykazuje obiecujący sukces i wydaje się być w stanie chronić przed chorobą Alzheimera.
Im więcej spożywa się kurkumy, tym mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia choroby Alzheimera
Kraje, które codziennie gotują z kurkumą, mają wyjątkowo niski wskaźnik zachorowań na Alzheimera. Ludzie są znacznie mniej narażeni na rozwój choroby Alzheimera. Na przykład, jeśli porówna się zachorowalność na Alzheimera w USA z tą w Indiach, okaże się, że w grupie wiekowej 70-79 lat w USA na Alzheimera cierpi 4.4 razy więcej osób niż w Indiach.
Badanie z 2006 roku, przeprowadzone na 1010 uczestnikach badania, wykazało, że osoby (między 60 a 93 rokiem życia), które regularnie jedzą curry (curry zawiera dużo kurkumy) mają lepsze funkcje poznawcze niż osoby, które nigdy nie używają tej przyprawy.
Wyjaśnienie tych powiązań jest bardzo proste: choroba Alzheimera prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego w mózgu, zwiększonego stresu oksydacyjnego (uszkodzenia spowodowane przez wolne rodniki), zwiększonego odkładania się metali i tworzenia się typowych dla choroby Alzheimera złogów beta-amyloidu. W rezultacie komórki nerwowe w mózgu ulegają degradacji. Jednak kurkumina może przechodzić przez mózg, więc może przekroczyć barierę krew-mózg i mieć pozytywny wpływ na wszystkie wymienione zmiany w mózgu:
Jak kurkuma chroni przed chorobą Alzheimera
Mechanizmy, dzięki którym kurkuma lub jej aktywny składnik, kurkumina, mogą chronić mózg przed stanem zapalnym, stresem oksydacyjnym, metalami i osadami, są znane od dawna:
Kurkuma ma działanie przeciwzapalne
Kurkumina z kurkumy działa przeciwzapalnie na wielu różnych etapach. Na przykład przez hamowanie cyklooksygenazy i przez hamowanie fosfolipazy. Oba związki są enzymami, które mogą przyspieszać procesy zapalne i znajdują się w niezwykle dużych ilościach w komórkach nerwowych choroby Alzheimera.
Fosfolipaza jest również odpowiedzialna za uwalnianie i aktywację prozapalnego kwasu tłuszczowego kwasu arachidonowego. Jeśli działanie tych dwóch enzymów jest teraz zahamowane dzięki kurkuminie, zmniejsza się również istniejący stan zapalny.
Ponadto kurkumina bierze udział w wielu innych procesach przeciwzapalnych w organizmie. Na przykład hamuje aktywność prozapalnych cytokin interleukiny-1, interleukiny-6 i TNF (czynnik martwicy nowotworów-alfa).
Kurkuma zmniejsza złogi w mózgu
Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles wykazało, że kurkumina pomaga komórkom zmiatającym układu odpornościowego (makrofagom) szybciej i bardziej kompleksowo rozpuszczać blaszki beta-amyloidowe, które są tak typowe dla choroby Alzheimera. Obowiązuje następująca zasada: Niższe dawki kurkuminy przyjmowane przez dłuższy czas są bardziej skuteczne niż wysokie dawki kurkuminy.
Kolejna próba na ten temat polegała na dodaniu kurkuminy do krwi pacjentów z chorobą Alzheimera, a następnie dodaniu beta-amyloidu (białka, które tworzy złogi w mózgach pacjentów z chorobą Alzheimera). W obecności kurkuminy komórki zmiatacze były bardzo dobrze zdolne do wchłaniania i rozpuszczania beta-amyloidu. Jednak w grupie kontrolnej (krew bez kurkuminy) komórki zmiatacze działały znacznie wolniej.
Kurkuma wiąże szkodliwe metale
Badania wykazały, że metale (miedź, cynk, żelazo, kadm, ołów itp.) gromadzą się w mózgach pacjentów z chorobą Alzheimera i nie tylko zwiększają tam stres oksydacyjny, ale mogą również sprzyjać tworzeniu się blaszek beta-amyloidowych w mózgu. Eksperymentalnie stosowane czynniki chelatujące (substancje wiążące i drenujące metale) faktycznie wykazywały działanie przeciw chorobie Alzheimera i chroniły przed metalami toksycznymi dla nerwów.
Kurkumina ma również właściwości wiążące metale. Wiąże się z nadmiarem metali w mózgu, chroniąc komórki nerwowe i zapobiegając postępowi choroby. Tutaj wyjaśniamy, jak kurkuma może również pomóc w eliminacji rtęci: Kurkuma w stomatologii (sekcja: Kurkuma do eliminacji rtęci).
Kurkuma ma działanie przeciwutleniające
Kurkuma ma działanie przeciwutleniające. Ta właściwość początkowo powoduje wzrost poziomu przeciwutleniaczy w organizmie. Własne przeciwutleniacze organizmu obejmują dysmutazę ponadtlenkową, oksygenazę hemową i glutation. Wszystkie redukują stres oksydacyjny i zauważalnie zmniejszają ilość krążących wolnych rodników.
Wolne rodniki od dawna kojarzone są z rozwojem choroby Alzheimera, ale także z rozwojem innych chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego, jak np. B. Choroba Parkinsona lub choroba Huntingtona. Walka z wolnymi rodnikami jest zatem na pierwszym planie tych problemów, dzięki czemu kurkumina może być bardzo dobrze stosowana jako dodatek.
Ponadto pod wpływem kurkuminy następuje spadek peroksydacji lipidów – jak wykazało np. badanie przeprowadzone przez indyjski Uniwersytet Jawaharlala Nehru. Podczas peroksydacji lipidów własne lipidy organizmu są utleniane przez wolne rodniki. Jeśli lipidy znajdują się w błonie komórkowej, dochodzi do uszkodzenia komórek – w tym oczywiście w mózgu.
Utlenione lipidy są również odpowiedzialne za złogi miażdżycowe na ścianach naczyń krwionośnych, dlatego kurkumina nie tylko chroni mózg, ale także utrzymuje cały układ krążenia w dobrej kondycji, obniża poziom cholesterolu LDL (lub zapobiega utlenianiu cholesterolu LDL) oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia zawał serca, zakrzepica i zatorowość.
Jednocześnie, dzięki antyoksydacyjnemu działaniu kurkuminy, zmniejsza się typowe dla wieku nagromadzenie tzw. lipofuscyny. Są to złogi zawierające białka i lipidy. Są one spowodowane stresem oksydacyjnym i obserwuje się je w różnych komórkach ciała wraz z wiekiem, zwłaszcza w komórkach mięśnia sercowego i wątroby, ale także w oczach i komórkach nerwowych mózgu, gdzie z czasem mogą doprowadzić do śmierci komórki.
Wreszcie, kurkumina może również chronić mitochondria (centra energetyczne) komórek w mózgu przed różnymi źródłami stresu oksydacyjnego (np. przed nadtlenoazotynem, reaktywnym związkiem azotu), dzięki czemu komórki nerwowe mają do dyspozycji więcej energii niż przypadku bez kurkuminy. Oczywiście więcej energii oznacza również lepszą wydajność i większą zdolność do regeneracji.
Kurkuma chroni komórki nerwowe w mózgu
Kurkuma wpływa również bezpośrednio na funkcję i aktywność tzw. komórek glejowych. Termin ten obejmuje wszystkie komórki w mózgu, które nie należą do komórek nerwowych. Z drugiej strony komórki glejowe chronią i zaopatrują komórki nerwowe. Specjalna forma komórek glejowych nazywa się oligodendrocytami. Komórki te tworzą tak zwaną osłonkę mielinową, warstwę izolującą komórki nerwowe w mózgu. Uszkodzenie osłonki mielinowej prowadzi do długotrwałej śmierci zaatakowanych komórek nerwowych.
Kurkumina prowadzi teraz do zwiększonego tworzenia i aktywności oligodendrocytów, dzięki czemu komórki nerwowe są również lepiej chronione, a osłonki mielinowe mogą zostać naprawione w odpowiednim czasie. Ponadto kurkumina zapobiega przerostowi komórek glejowych, który występuje, gdy komórki nerwowe obumierają, a komórki glejowe (typu mikrogleju) próbują zająć ich miejsce. Ponieważ komórki glejowe nie pełnią funkcji komórek nerwowych, ich proliferacja prowadziłaby do zaburzeń poznawczych, zaburzeń zachowania i innych objawów związanych z chorobami mózgu.
Jednocześnie przewlekła nadaktywność komórek mikrogleju prowadzi z kolei do uwalniania przekaźnikowych substancji zapalnych (cytokin) i innych substancji, które z kolei przyczyniają się do wzrostu złogów amyloidu.
Nawet minimalna dawka kurkuminy może najwyraźniej zahamować te działania. Jednak działanie hamujące wzrasta wraz z przyjmowaną dawką kurkuminy – jak wykazały badania przeprowadzone przez University of Southern California w Los Angeles.
Kurkuma – zastosowanie
Ze wszystkimi tymi korzystnymi efektami i właściwościami, kurkuma jest ważną częścią holistycznej profilaktyki i terapii choroby Alzheimera. Szczególnie przyjemne jest to, że kurkuma jest dostępna wszędzie (w postaci proszku lub świeżego korzenia) i może być łatwo włączona do diety.
Ponieważ do tej pory nie jest znana dokładna dawka kurkumy, którą należałoby przyjąć, aby osiągnąć taki czy inny efekt, stwierdzono nawet, że dzienne spożycie nie jest nawet konieczne, aby cieszyć się właściwościami kurkumy, eksperymentuj z Just stosuje różne przepisy i wypróbuj poza tym, co lubisz najbardziej. Jednak obowiązuje następująca zasada: im częściej i regularnie stosujesz kurkumę, tym lepszy efekt!
Bardziej sensowne jest również stosowanie kurkumy kilka razy dziennie, aby poziom kurkuminy we krwi pozostawał niezmiennie wysoki.
Podsumowując, stosując kurkumę – jeśli chcesz osiągnąć jak najlepszy efekt – ważne są dwa punkty:
- Przyjmuj regularnie kurkumę
- Weź kurkumę kilka razy dziennie
Książka kucharska z kurkumą z Centrum Zdrowia
Nasza książka kucharska z kurkumą to bardzo dobry towarzysz dla wszystkich koneserów, którzy chcą jeść kurkumę regularnie i kilka razy dziennie. Znajdziesz 50 starannie opracowanych przepisów na kurkumę aromatyzowaną świeżym korzeniem kurkumy lub kurkumą w proszku.
Nasza 7-dniowa kurkuma, którą również znajdziesz w książce, jest szczególnie przydatna w profilaktyce choroby Alzheimera. Podczas tej kuracji dowiesz się, jak codziennie spożywać naprawdę odpowiednie ilości kurkumy. Ponieważ szczypta tu i tam oczywiście nie ma większego zastosowania. Dlatego receptury kurkumy zawierają do 8 gramów kurkumy w ciągu dnia.
Kurkuma – bezpieczna dawka
Badania nad bezpieczeństwem kurkumy przeprowadza się głównie z kurkuminą, czyli wyizolowanym aktywnym składnikiem kurkumy, a nie z kurkumą w proszku lub korzeniem kurkumy. Na przykład wiemy z badania, że 25 osób, które przyjmowały 8 gramów kurkuminy dziennie przez 3 miesiące, nie doświadczyło żadnych skutków ubocznych. Inne badania stosowały nawet dawki do 10 gramów kurkuminy, nie wykazując żadnych negatywnych skutków.
Ponieważ jednak kurkuma składa się tylko z niewielkich ilości kurkuminy (od 3 do 5 procent), można ją urozmaicić dużą ilością kurkumy. Uważaj jednak, że kurkuma smakuje gorzko w dużych ilościach. Dlatego sam smak chroni przed przedawkowaniem.
Kurkuma na ochronę przed chorobą Alzheimera – kurkumina w kapsułkach
Jeśli nie lubisz kurkumy, ale nadal chcesz zrobić coś, aby zapobiec chorobie Alzheimera, możesz również wybrać kurkumę lub kurkuminę w postaci kapsułek. Kapsułkę należy zawsze przyjmować z posiłkiem zawierającym tłuszcz, ponieważ kurkumina nie rozpuszcza się w wodzie, ale rozpuszcza się w tłuszczach.
Kurkuma – interakcje lekowe i przeciwwskazania
Każdy, kto przyjmuje leki rozrzedzające krew (również rozrzedzające krew lub przeciwzapalne środki przeciwbólowe) powinien omówić regularne stosowanie kurkumy ze swoim lekarzem, ponieważ przyprawa może również nieznacznie rozrzedzać krew, a zatem w pewnych okolicznościach może nasilać działanie leku .
Każdy, kto ma problemy z przewodem żółciowym lub kamieniami żółciowymi, powinien również omówić z lekarzem przyjmowanie kurkuminy/kurkumy, ponieważ kurkumina stymuluje przepływ żółci. Dawki od 20 do 40 mg kurkuminy mogą również zwiększać skurcze pęcherzyka żółciowego, co może powodować rozpuszczanie kamieni. Nawet jeśli pożądane byłoby ostateczne pozbycie się kamieni, istnieje oczywiście ryzyko kolki żółciowej z dużymi kamieniami.
