Եղերդիկ – Համեղ ձմեռային բանջարեղեն

Եղերդիկը պատկանում է երիցուկների ընտանիքին։ Սերմերից սկզբում առաջանում է արմատ, որից մթության մեջ երկրորդ փուլում բողբոջ է աճում։ Սա 10-20 սմ չափի է, երկարավուն օվալաձև և ամուր: Այն բաղկացած է սպիտակ տերևներից՝ գունատ դեղին ծայրերով և կոշտ ցողունով։ Այժմ կան կարմիր տերևների ծայրերով ցեղատեսակներ:

Ծագում

Եղերդակը վայրի բնության մեջ չի հանդիպում: Այն սերում է սովորական եղերգից (եղերգ) և պատահաբար հայտնաբերվել է Բելգիայում 19-րդ դարի կեսերին, քանի որ եղերդակը բողբոջել է եղերդակի պահեստավորված արմատներից։ Այն հիմնականում արտադրվում է Բելգիայում, Նիդեռլանդներում, Իտալիայում, բայց նաև Գերմանիայում։

սեզոն

Քանի որ արմատները բողբոջելուց առաջ ցրտի կարիք ունեն, եղերդակը աշնանային և ձմեռային բանջարեղեն է։ Այն հիմնականում առաջարկվում է հոկտեմբերից ապրիլ ամիսներին։ Արմատները սառեցնելով` այժմ ընձյուղները կարող են խթանել աճը ցանկացած պահի, ինչը նշանակում է, որ եղերդակը կարելի է վաճառել ամբողջ տարին:

Համ

Եղերդակը մի փոքր դառը համ ունի։ Բուծումը նվազեցրել է ինտիբինի դառը նյութի պարունակությունը։ Հետեւաբար, ցողունի սեպաձեւ հեռացումը սովորաբար այլեւս անհրաժեշտ չէ։

օգտագործում

Տերեւները կամ հում են ուտում եղերդակի աղցանի մեջ կամ եփում։ Դրանք կարելի է շոգեխաշել կամ տապակել և ուտել որպես կողմնակի ճաշատեսակ կամ, օրինակ, Բ. մատուցել խոզապուխտով փաթաթված՝ որպես ճաշի հիմնական մաս:

Պահեստ

Եղերդակը պետք է մթության մեջ պահել սառնարանի բանջարեղենային հատվածում։ Ավելի լավ է այն փաթեթավորել թղթե տոպրակի մեջ կամ բացված պլաստիկ տոպրակի մեջ:

երկարակեցություն

Պահպանվում է զով, մութ տեղում, գլուխները կպահեն մոտ մեկ շաբաթ։ Լույսի ազդեցությամբ տերեւները շատ արագ կանաչում են ու դառնանում։