Allison Turner
Iedereen die uit eten gaat, zou deze 12 trucs van restaurants en afhaalrestaurants moeten kennen. Het is niet smakelijk - maar het is de moeite waard om te weten!
Als je wilt overleven in de gastronomie, moet je goed rekenen. Restaurants besparen vaak op de bereiding van populaire gerechten – tot ongenoegen van de klanten. Niet alle koks en restauranthouders zijn oplichters. Maar sommigen bedriegen zich met gemene trucs om een paar euro te besparen.
Boter bijvullen in plaats van vervangen
Sommige restaurants serveren de gasten een mand met brood of broodjes voor de maaltijd - en voegen boter of kruidenboter toe. Vaak blijft er wat over van de boter, de kom wordt door de ober opgeruimd.
In frauduleuze restaurants wordt de overgebleven boter niet weggegooid, de schaal wordt alleen bijgevuld. Als gast merk je dat de boter in de kom verschillende lagen heeft (de oudere en de verse boter).
Deze “recycling” kan overigens ook met de rollen in de mand. Wie had er waarschijnlijk al de vinger aan de pols?
Meer broodjes dan vlees in de gehaktbal
Echt goede gehaktballen worden gemaakt van vers gehakt. De restaurantfraudeurs kunnen niet besparen op versheid - salmonella zou zich veel te snel nestelen en gasten vergiftigen. Dus wat kan er worden gedaan om gehaktballen goedkoper te produceren?
De compositie maakt het verschil. In gehaktballen worden veel meer paneermeel of geweekte broodjes verwerkt dan gedacht. Ze zien er dus groot en mollig uit, maar bevatten relatief weinig gehakt. Gemeen!
Slechte kwaliteit goed gekookte biefstuk?
Bestel je je steak medium of rare, dan heb je geluk: de kwaliteit van het vlees moet goed zijn – de gast kan al het andere gemakkelijk proeven en zien. Maar wie krijgt de minder goede stukken vlees? Die gasten die hun steak goed doorbakken willen. Visueel zie je het verschil niet meer, het verschil in smaak is minder. Succes dan!
Varkensschnitzel in plaats van kalfsvlees
De geliefde Wiener Schnitzel bestaat uit gepaneerd kalfsvlees. Het is gewoon dom dat kalfsvlees duurder is dan varkensvlees. Onder het motto "gasten merken het toch niet", wisselen oneerlijke restaurateurs soms van kalfsvlees: de schnitzel van de gasten bestaat soms uit varkensvlees...
Een wijnmelange in plaats van rosé
Roséwijn wordt niet vaak besteld. Hierdoor hebben de meeste restaurants maar een kleine voorraad roze wijn. Wat gebeurt er als een gast rosé bestelt, maar hij is weg? Dan wordt de wijnverkoper al snel een cocktailmixer: neem wat witte wijn en wat rode wijn, mix ze samen en knal - het mengsel is roze...umm...rosé natuurlijk! Welnu: graag gedaan!
Goedkope drank in merkflessen
Zelfs veel leken kunnen het verschil zien tussen heerlijke wijn en minder lekkere wijn. Maar sterke drank? Dit is moeilijker – en is daarom de perfecte gelegenheid om een beetje vals te spelen. De ene of de andere restaurateur pakt een lege merkfles van het betreffende type schnaps - en vult deze met goedkope drank. De prijs voor de gast kan tienvoudig zijn - hoe praktisch voor de gastheer!
Vaak wordt dit gedaan met bijvoorbeeld fruitbrandewijn, aquavit, whisky of cognac – fie!
Verse vis – uit de vriezer
Vooraf “verse” vis kopen is lastig – vis is immers aan bederf onderhevig. Ook het vooraf inschatten van de juiste dagelijkse hoeveelheid is geen kinderspel. Wat leuk dat de vriezer is uitgevonden, waar je vis voor langere tijd in kunt bewaren!
Met deze opslag is in principe niets mis. Het verkopen van de vis als "vers" is echter nog steeds misleiding van de consument. Bovendien kost “verse vis” vaak meer dan simpele “vis” – afzetterij!
Goedkope vis in plaats van tong
Zool is duur omdat het zeldzaam is. Toch voelt het goed voor de restaurateur om het op het menu te hebben staan. Goed alleen - voor de restaurateur - dat niet veel gasten bekend zijn met vis. Je kunt ze een goedkope rode of Atlantische tong als tong verkopen – uiteraard voor dezelfde prijs als tong!
Volgens een DNA-onderzoek uitgevoerd door het Max Rubner Federal Research Institute in 2016 in 24 grote stadsrestaurants (Hamburg, Bremen, Berlijn, Frankfurt), werden de gerechten in 50 procent van de gevallen bereid met andere soorten vis dan gespecificeerd - beschamend !
Bevroren garnalen in plaats van scampi
Scampi's worden ook wel keizerskreeften genoemd. Geen wonder, want de tienpotige lijkt op de kreeft - en is navenant duur. Garnalen daarentegen zijn gebruikelijker en goedkoper.
Tot grote vreugde van frauduleuze restauranthouders lijken garnalen en scampi's erg op elkaar - nauwelijks te onderscheiden voor amateurgasten. Een zeer populaire truc in cheat-restaurants...
Herderskaas (koe) in plaats van fetakaas (schapen)
Herderkaas gemaakt van koemelk lijkt erg op fetakaas gemaakt van schapenkaas en soms geitenkaas. Feta kaas rijpt in pekel en heeft een intense smaak – de productie is complexer dan die van herderskaas. Bovendien is schapen- en geitenmelk duurder dan koemelk, die in veel grotere hoeveelheden wordt geproduceerd.
Slimme restaurateurs verruilen soms de waardevollere feta voor herderskaas - optisch maakt het weinig uit (vooral als er een dressing over wordt gegoten). fraude!
Analoge kaas in plaats van echte kaas
Kaas is niet altijd kaas, ook al lijkt het erop. Zogenaamde analoge kaas (kunstkaas) bestaat uit water, eiwit, vet, smaak- en kleurstoffen. Het is dus geen natuurlijk melkproduct, maar een kunstmatig laboratoriumproduct. En natuurlijk: de nep is goedkoper dan het origineel!
De Duitse regering heeft dit bedrog echter een halt toegeroepen - te veel restauranthouders hebben deze truc gebruikt. Dus als een restaurateur analoge kaas gebruikt, moet hij dat al een tijdje op de menukaart vermelden (lees als gast de kleine lettertjes!).
Hetzelfde geldt voor de zogenaamde "gekookte ham". Het is maar 60 procent vlees. De overige 40 procent is water, zetmeel en verdikkingsmiddel. Deze “gekookte ham” moet ook als zodanig worden aangegeven op het restaurant- of snackmenu.
Afgewerkt product in plaats van “homemade”
Ook wie denkt een vers bereid gerecht te krijgen met een “homemade spiegelei”, een “house style goulash” of een “homemade pudding” kan bedrogen uitkomen. Talloze restaurants nemen hun toevlucht tot zogenaamd gemaksvoedsel. Dit zijn industrieel geprefabriceerde voedingsmiddelen – of anders gezegd: discounter eindproducten.
Dat wil zeggen: het restaurant heeft de goulash waarschijnlijk in een plastic zak gekregen en hoeft deze alleen nog maar op te warmen. Het gebakken ei was gekoeld en moet alleen worden opgewarmd. En de pudding in de mooie pot werd in grote hoeveelheden kant-en-klaar naar de restaurateur gestuurd. Werkdruk voor de restaurateur? Is gelijk aan nul!
