Jessica Vargas
Organizm ludzki nie jest w stanie sam wyprodukować witaminy C. Dlatego ważne jest, aby wystarczająca ilość witaminy C była spożywana z pożywieniem. W krajach uprzemysłowionych nie stanowi to już problemu. Dlatego niedobór witaminy C stał się rzadki.
Niedobór witaminy C został rozpoznany już około 400 roku p.n.e. Opisany przez greckiego lekarza Hipokratesa. Ale dopiero na początku XX wieku odkryto przyczynę opisanych objawów. Niedobór witaminy C jest znany jako szkorbut. W przeszłości niedobór określano również mianem choroby marynarskiej, ponieważ szczególnie dotknięci byli nią ludzie na morzu ze względu na ubogą i mało zróżnicowaną dietę. Termin szkorbut jest obecnie używany tylko w przypadku najpoważniejszych postaci niedoboru witaminy C. Niemowlęta nie są nazywane szkorbutem, ale chorobą Möllera-Barlowa.
Jakie są objawy niedoboru witaminy C?
Brak witaminy C nie jest od razu zauważalny. W przypadku braku wystarczającego spożycia, organizm może pobierać witaminę C ze swoich zapasów przez 35 do 40 dni. Jeśli są zużyte, pojawiają się objawy niedoboru. Obejmuje to skargi takie jak:
- spadek wydajności
- nastroje depresyjne
- zmęczenie
- upośledzone gojenie ran
- ból stawów
- skłonność do infekcji
- Krwawienie w skórze i błonach śluzowych (wybroczyny)
- Zapalenie dziąseł prowadzące do utraty zębów
U niemowląt: zaburzenia tworzenia i wzrostu kości
Lekarz może zdiagnozować niedobór witaminy C na podstawie wartości krwi. Normalne wartości to 50 mikromoli na litr w osoczu krwi. Niespecyficzne objawy występują przy mniej niż 20 mikromoli na litr. Mówi się o szkorbutu od mniej niż dziesięciu mikromoli na litr.
Grupy ryzyka: Kto szczególnie łatwo rozwija niedobór witaminy C?
Niedobór witaminy C praktycznie nie występuje w krajach uprzemysłowionych. W bardzo rzadkich przypadkach niezrównoważona lub niewłaściwa dieta może prowadzić do niedoboru. Niektóre choroby żołądkowo-jelitowe (choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego), które są związane z zapaleniem błony śluzowej jelit, mogą również powodować niedobór witaminy C. Może się zdarzyć, że witamina C w ogóle nie będzie wchłaniana przez jelita. Innymi grupami ryzyka niedoboru są osoby starsze i alkoholicy, jeśli spożywają mniej niż 10 miligramów witaminy C dziennie.
Dotyczy to również palaczy. Często mają niższy poziom witaminy C w osoczu krwi, nawet jeśli spożywają zalecaną dzienną dawkę witaminy C. Z tego powodu Niemieckie Towarzystwo Żywienia (DGE) stwierdza również wyższe dzienne zapotrzebowanie na palaczy. Osoby, które spożywają wystarczającą ilość witaminy C, ale mają zwiększone zapotrzebowanie z powodu choroby lub innych okoliczności, mogą również rozwinąć niewielki niedobór witaminy C. Należą do nich kobiety w ciąży i karmiące piersią, pacjenci z HIV i nowotworami oraz sportowcy wyczynowi.
Leczenie: Co mogę zrobić z niedoborem witaminy C?
Niedobór witaminy C leczy się przez podawanie dużych dawek witaminy C. Dzieci otrzymują dzienne dawki 300 miligramów, a dorośli 500 do 1,000 miligramów. Gdy niedobór zostanie usunięty, ważne jest, aby w przyszłości zwracać uwagę na żywność o wysokiej zawartości witaminy C.
