Agnolotti Piemontesi Del Plin

Po posiłku we włoskiej restauracji sama miałam ochotę zrobić ten pyszny makaron. Więc przeszukałem sieć i znalazłem to, czego szukałeś. Przepis pochodzi od włoskiego szefa kuchni i wdrożyłem go tak, jak chciałem. Dostali swój przydomek „del Plin”, ponieważ ich typowy wygląd ma przypominać pępek… dziwne, ale chyba tak jest. Plin to fałda między pojedynczymi agnolottis (patrz zdjęcie nr 4, strzałka w prawo). Są łatwe w wykonaniu, a do stosunkowo niewielkiej ilości ciasta można włożyć dużo nadzienia. To także typowe dla Piemontu. Ale jeśli chcesz trochę ułatwić sobie pracę, możesz zrobić małe kwadratowe pierożki. Po napełnieniu są one następnie wyprowadzane falami.

Mięso pokroić w drobną kostkę. Cebulę obrać, grubo pokroić w kostkę. Przekrój czosnek na pół. W rondelku rozgrzać oliwę i usmażyć mięso z cebulą. Deglasujemy winem i bulionem, pieprzem, solą oraz dodajemy czosnek i liście laurowe. Następnie, przy zamkniętym garnku, wszystko na małym ogniu Gotuj na wolnym ogniu przez 60 minut. Mięso powinno być miękkie, a płyn rozgotowany do minimum. W międzyczasie gotuj szpinak w lekko osolonej wodzie przez około 3 minuty, przelej przez sito i jeszcze trochę odciśnij. W tym samym czasie ugotuj ryż do risotto w lekko osolonej wodzie. W tym celu bierzesz 1 część ryżu i 2 części wody, które na końcu powinny być całkowicie rozgotowane. Następnie ostudź trochę szpinaku i ryżu i przygotuj je. Zetrzyj parmezan.

Wymieszaj obie mąki i umieść na blacie. W środku zrób duży dołek, dodaj jajka, olej i sól i wymieszaj widelcem. Zawsze zabieraj ze sobą część mąki, aż nic się nie skończy i utworzy się krucha mieszanka. Następnie zagnieść rękami na gładkie ciasto. Zawiń w folię spożywczą i pozostaw w temperaturze pokojowej na co najmniej 30 minut. Dłuższy to też 0.k.

Gdy mięso jest gotowe, płyn powinien być tak dobry, jak rozgotowany. Wyłowić liść laurowy i ząbek czosnku i włożyć do blendera razem z cebulą, resztą wywaru, szpinakiem i ryżem. Następnie zmiksuj wszystko na lepką pastę. Do koloru trzeba się trochę przyzwyczaić, ale smakuje niesamowicie. Na koniec dodać starty parmezan i przygotować. W razie potrzeby dopraw ponownie do smaku i dopraw.

Ciasto podzielić na 4 porcje (łatwiejsze w obróbce). Używając maszyny do makaronu, posyp trochę kaszy na wałku i przeciągnij pierwszą porcję 4 - 5 razy na poziomie „0”. Po każdym wyciągnięciu złóż arkusz ciasta raz i posyp go semola pomiędzy. Następnie przeciągnąć raz od poziomu 1 - 6 za każdym razem i rozłożyć arkusz ciasta na blacie roboczym. Następnie ułóż porcje wielkości orzecha włoskiego za pomocą dwóch łyżeczek, oddzielonych palcami. Powinieneś obramować "wyobrażoną linię środkową" po jednej stronie arkusza ciasta. Gdy wszystkie zostaną ułożone na blasze, posmaruj je wokół nich niewielką ilością wody i zagnij na nim drugą stronę arkusza ciasta. Następnie dociśnij ciasto wokół nadzienia, aby nie było kieszeni powietrznych. Wyprostuj przód, uzyskując lekko płaską krawędź nożem. Następnie zrób „plin”, zwijając ciasto, aby połączyć małe płaskie przestrzenie palcem wskazującym i kciukiem, a następnie naciśnij. Rezultatem jest pionowa krawędź, ciasto wygina się wokół nadzienia i otrzymujesz wygląd pępka ... ;-)) Teraz wystarczy oddzielić faliste koło, a następnie ponownie lekko docisnąć obie strony stać się. Jest to dość szybkie i powinno być również wykonywane przez niedoświadczonych kucharzy. Gdy pierwsza porcja ciasta będzie gotowa, zrób to samo z pozostałymi. Jak już wspomniałem, właściwie idzie szybko, wystarczy trochę czasu z taką ilością ciasta i nadzienia, ponieważ jest ich sporo. U mnie było 36 sztuk. Gdzie danie główne dla osoby dorosłej to 9 sztuk. Gotowe Agnolottis trzymane są na posypanej mąką powierzchni. Możesz je również zamrozić na surowo, bo jeśli już na tym jesteś, to warto przygotować zapas. W przypadku przygotowywania bez maszyny, poszczególne porcje ciasta rozwałkować wałkiem do około 13 cm szerokości i 1 mm grubości. Pierwsze kilka razy nie są tak cienkie, a także złóż i rozwałkuj 5 razy.

Czas gotowania w dobrze osolonej wodzie wynosi ok. 4 godz. Łącznie 2 minuty. Gdy wyrosną, pozostaw je w wodzie przez kolejne minuty. Następnie są po prostu dobrze odsączone i umieszczone na talerzu.

Na mżawkę (oblicza się około 3 łyżki na osobę) oliwę z oliwek podgrzewamy na patelni i prażymy w niej lekko posiekaną szałwię. Celowo nie ma nic więcej, bo agnolotty z ich specjalnym wypełnieniem mają działać same. Po skropieniu oliwą i szałwią posyp czarnym pieprzem i zetrzyj na nim parmezan. .... Buon Appetito ............