John Myers
Istnieją trzy rodzaje selera, które różnią się wyglądem, ale wszystkie są ostre, aromatyczne i zdrowe. Ale czy można je bezpiecznie jeść na surowo? Ujawniamy to tutaj.
Dzika forma selera (Apium graveolens) ma swoje korzenie w regionie Morza Śródziemnego. Dotarł do naszych szerokości geograficznych przez przybrzeżne obszary Europy i trafił do ogrodów, kuchni i medycyny. Z dzikich gatunków z biegiem czasu rozwinęły się trzy różne formy kulturowe. Łączy je nazwa gatunku „graveolens”, co w charakterystyczny sposób oznacza „silnie pachnący” i można je znaleźć w korzennym zapachu wszystkich części roślin.
Mocny aromat, tak charakterystyczny dla selera, zawdzięcza wysokiej zawartości olejków eterycznych. Pobudzają one metabolizm i trawienie, a dzięki działaniu drenującemu i moczopędnemu pomagają przy dnie moczanowej lub nadciśnieniu. Warzywa zawierają również prozdrowotne fitochemikalia, mnóstwo minerałów i różnorodne witaminy. Jedzenie surowego selera jest najlepsze dla zdrowia, ponieważ wiele cennych składników odżywczych traci się podczas gotowania. Seler jest znany jako chrupiąca surowa przekąska. Ale seler naciowy i seler krojony można bez wahania jeść również na surowo.
Jedzenie selera na surowo: najważniejsze rzeczy w skrócie
Nazwę gatunkową „graveolens” można przetłumaczyć jako „silnie pachnący” i można ją znaleźć we wszystkich uprawnych formach selera o korzennym zapachu. Odpowiadają za to olejki eteryczne, które pobudzają metabolizm i trawienie oraz podobno pomagają w walce z objawami dny moczanowej czy nadciśnienia. Oprócz drugorzędnych substancji roślinnych i minerałów, warzywa zawierają dużo witamin. Podczas gotowania traci się wiele składników, dlatego najzdrowsze jest spożywanie selera na surowo – czy to w słupkach, cebulkach czy łodygach.
Seler – jak najlepiej smakuje na surowo?
Jak sama nazwa wskazuje, seler naciowy (Apium graveolens var. rapacious) tworzy zaokrąglone bulwy o żółtawobiałej do zielonkawobrązowej skórce i białym miąższu. Bulwy wystają do połowy z ziemi i łączą się z silnie rozgałęzionymi korzeniami poniżej i gęsto upakowanymi zielonymi łodygami z mocno ząbkowanymi liśćmi powyżej. Oprócz marchwi, pora i pietruszki seler jest również integralną częścią zielonych zup. Służy do przygotowywania zup, gulaszu i sosów, a dzięki chrupiącej panierce jest popularną wegetariańską alternatywą dla sznycla. Wraz z jabłkami i orzechami włoskimi, a także majonezem, śmietaną, odrobiną soku z cytryny i solą, klasyczna sałatka Waldorf jest przygotowywana z surowego selera. Zdrowe warzywa korzeniowe smakują również w postaci koktajli – na przykład w połączeniu z imbirem, jabłkiem, marchewką, cytryną i szpinakiem baby.
Wskazówka: Mniejsze bulwy są delikatniejsze i mniej włókniste, podczas gdy starsze bulwy mają silniejszy aromat.
Seler – klasyk surowej żywności
Seler (Apium graveolens var. dulce) jest często określany również jako seler biały, seler łodygowy lub seler. Zamiast dużej cebulki korzeniowej tworzy około 60 centymetrowe, żłobkowane, jasnozielone łodygi liściowe, które są popularne jako chrupiąca przekąska i często stosowane, zwłaszcza podczas odchudzania. Seler zdobi surowe talerze i świetnie nadaje się do maczania jogurtów, twarogów, serków śmietankowych czy wszelkiego rodzaju dipów. Pokrojony na małe kawałki, przyprawi również różne przepisy na sałatki. Pojedyncze patyczki dodają aromatycznego akcentu klasycznemu koktajlowi Bloody Mary z soku pomidorowego, wódki i pikantnych składników, takich jak pieprz lub tabasco. Mówi się, że świeżo wyciskany seler pomaga w detoksykacji organizmu i równoważeniu bilansu wodnego. Wysoka zawartość magnezu odżywia mięśnie po wysiłku i działa uspokajająco na układ nerwowy.
Nasze wskazówki: Włókniste łodygi można łatwo usunąć za pomocą obieraczki do warzyw. Aby uzyskać jak najświeższy seler, przy zakupie należy zwrócić uwagę na to, aby liście nie zwisały bezwładnie, a łodygi prawie lub tylko nieznacznie uginały się przy zginaniu.
Seler naciowy – aromatyczne zioło
Podobnie jak w przypadku selera, bulwa korzenia selera naciowego (Apium graveolens var. secalinum), znanego również jako seler liściowy, jest słabo rozwinięta lub wcale. Łodygi są znacznie cieńsze niż u innych odmian, ale są jeszcze bardziej aromatyczne i aromatyczne niż liście. Swoim kształtem bardzo przypominają pietruszkę i są używane jako przyprawa w wielu obfitych potrawach. Pokrojony seler dobrze komponuje się z mięsem, ale jest również dobry w sałatkach lub gulaszach i udoskonala raczej łagodne dania warzywne, takie jak puree ziemniaczane ze zdrowymi przyprawami.
Wskazówka: jeśli wysuszysz liście, stracą część swojego aromatu. Aby ją przechować, np. na zimę, można użyć drobno pokrojonych plasterków
