John Myers
”ناريل جو تيل خالص زهر آهي،“ فرائيبرگ جي هڪ پروفيسر چيو - ۽ ڪيترائي ميڊيا ان تي ٽپو ڏئي رهيا آهن. بدقسمتي سان اڳ ۾ بيان جي جانچ ڪرڻ کان سواء. اسپوائلر: اهو صحت مند ناهي - پر ان کي زهر سڏڻ مبالغو آهي.
ناريل جو تيل لڳ ڀڳ 90 سيڪڙو سنتر ٿيل چربی آهي. اضافي طور تي، اهي کوليسٽرول جي سطح کي خراب ڪري سگهن ٿا. بهرحال، ڪافي ثبوت نه آهي ته اهو دل جي حملي جو خطرو وڌائي ٿو.
اهو يقيناً زهر ناهي. ٻيون کاڌو جهڙوڪ مکڻ ۽ پنير پڻ سنتر ٿيل چربی ۾ وڌيڪ آهن. اڀياس ڏيکاري ٿو: ناريل جو تيل ڪينولا ۽ زيتون جي تيل جي ڀيٽ ۾ وڌيڪ رت جي لپيد جو سبب بڻائيندو آهي. پر مکڻ کان گهٽ. جيتوڻيڪ مکڻ ۾ ٿورڙا سنتر ٿيل فيٽي اسيد آهن، انهن جي هڪ مختلف ساخت آهي.
ڪڏهن ڪڏهن اهو دليل ڏنو ويو آهي ته جڏهن ناريل جو تيل سنتر ٿيل چربی ۾ وڌيڪ آهي، ان جو هڪ وڏو حصو وچولي زنجير چربی (خاص طور تي لورڪ اسيد) آهي. لورڪ اسيد مختلف طريقي سان ميٽابولائز ڪيو ويندو آهي ۽ سڌو سنئون جگر ڏانهن منتقل ڪيو ويندو آهي. خاص طور تي رانديگرن کي بهتر چربی جلائي ۽ صحت تي مثبت اثر جي اميد آهي. پر حقيقت اها آهي ته: اهو ثابت نه آهي.
پوري غذائي حساب
تنهن ڪري اهو منحصر آهي سڄي غذا تي ۽ ان جي مقدار تي. ترڻ لاءِ ننڍيون مقدارون بي ضرر آهن. تيز گرمي پد تي ترڻ به ناريل جي تيل سان سمجهه ۾ اچي ٿو، ڇاڪاڻ ته ڪو به نقصانڪار ٽرانس فٽ پيدا نه ٿيندو آهي.
سڀني صحت سان تمام صاف، اتي پڻ هڪ وڏو نقصان آهي: اهو ايشيا کان اچي ٿو ۽ خراب موسمي توازن آهي. اهو هڪ ٻيو سبب آهي ڇو ته غذائيت پسند مقامي تيل جي سفارش ڪن ٿا جهڙوڪ ريپسيڊ تيل يا لينس جو تيل. اهي پڻ وڏي مقدار ۾ جسم لاءِ ”صحتمند“ آهن ڇاڪاڻ ته انهن ۾ تمام گهڻو غير محفوظ ٿيل فيٽي اسيد شامل آهن. انهن وٽ اهو به فائدو آهي ته اهي علائقائي آهن ۽ تنهن ڪري انهن وٽ هڪ بهتر ماحولياتي توازن آهي.
اتفاق سان، ناريل جو تيل پڻ سينگار ۾ استعمال ٿيندو آهي - مثال طور چمڙي ۽ وارن جي سنڀال لاءِ. اهو مڪمل طور تي بي ضرر آهي.
