John Myers
Apa sing kudu ditindakake yen mung ana spesimen kerut kanthi bintik ijo lan sprouts dawa ing ember kentang? Apa sampeyan isih bisa mangan?
Nalika Frederick Agung ing taun 1756 kudu mbantah perlawanan petani kanthi sing diarani pesenan kentang lan kudu ngetrapake budidaya kentang, persuasi kasebut ora perlu maneh saiki - kaluwihan kentang wis suwe saya suwe: nutrisi, sedhep lan sehat. Nanging, ana sawetara perkara sing kudu ditimbang nalika nangani kentang, amarga minangka tanduran nightshade uga ngandhut zat sing ora apik kanggo kita kabeh: glycoalkaloids.
Glikoalkaloid - racun tahan panas
Udakara 95 persen glikoalkaloid kasebut ditemokake ing kulit njaba kentang, ujare Dr Norbert Haase, sing minangka kepala Institut Max Rubner ing Detmold, ngurusi babagan kimia panganan.
Ilmuwan kasebut kanthi cepet nyengkuyung peeling utawa paling ora ngupas kentang sadurunge mangan, amarga glycoalkaloid beracun kanggo kita. Malah masak utawa malah nggoreng jero ora ngowahi apa-apa, amarga zat kasebut arang banget tahan panas lan mung rusak ing suhu sing luwih dhuwur tinimbang 200 derajat.
Ambang mabuk kurang
Asupan glycoalkaloids bisa nyebabake rasa ora nyaman, nyeri weteng lan diare, lan saka konsentrasi siji miligram saben kilogram bobot awak, ujare Norbert Haase.
Dadi wong diwasa sing bobote 70 kilogram bisa mangan 300 nganti 350 gram kentang sing ora dikupas sadurunge tekan ambang mabuk, bocah sing bobote 10 kilogram mung 50 gram. Iku ora akeh. Nanging, kentang sing dikupas utawa dikupas bisa dikonsumsi kanthi aman luwih saka kaping lima.
Panyimpenan prakara
Tingkat glycoalkaloid uga gumantung ing panyimpenan saka kentang, kang kudu katahan ing papat kanggo enem derajat Celsius lan ing peteng. Amarga kentang dadi ijo nalika kena cahya: tandha pembentukan klorofil, sing dhewe ora mbebayani, nanging ing wektu sing padha ndadékaké paningkatan glikoalkaloid beracun. Dadi, wilayah ijo sing terisolasi kudu dipotong kanthi akeh, lan kentang sing ijo kudu dibuwang, ujare Norbert Haase.
Kuman kasebut angel
Yen kahanan panyimpenan ora optimal, kentang bakal tuwuh luwih cepet. Proses ing ngendi, miturut Norbert Haase, kabeh zat berharga ing tuber dipecah, disusun maneh lan dikirim menyang tunas kentang. Antarane liyane, konsentrasi glycoalkaloid sing dhuwur banget bisa ditemokake ing kana, sing malah 30 nganti 50 kaping luwih dhuwur tinimbang ing area cangkang.
Mulane, tunas kentang sing beracun ora kena dipangan ing kahanan apa wae. Ilmuwan ngelingake yen konsumsi siji nganti rong gram bisa duwe akibat sing serius.
Racun kasebut migrasi maneh menyang umbi
Ing tahap germination, tuber dhewe uga kudu diobati kanthi ati-ati. Iki ngendi glikoalkaloid saka kuman bali menyang. Saka dawa kuman telung nganti limang sentimeter, ana uga tingkat tambah ing kentang, yaiku tingkat sing mbebayani kanggo kesehatan.
Ing tembung liya, mung njupuk kuman ora ana gunane. Praktek sing umum nanging beresiko, amarga karo glycoalkaloid transisi saka ambang mabuk siji miligram saben kilogram massa awak menyang dosis mateni telung nganti limang gram ora gedhe.
Glikoalkaloid luwih sithik = luwih akeh kimia
Kepiye glikoalkaloid mbebayani bisa ditampilake ing Swedia ing pertengahan 1980-an. Ana sawetara penyakit serius sawise macem-macem kentang ngasilake jumlah glikoalkaloid sing luar biasa amarga cuaca.
Sanajan iki minangka pangecualian, ana sing kepengin weruh kenapa zat kasebut durung dikembangake saka kentang wiwit biyen. Iki wis digayuh ing Israel, nanging mung liwat rekayasa genetika - lan iku ora bisa dipikirake, ujare Norbert Haase, sing uga ndeleng para peternak ing konflik:
kentang mbutuhake glycoalkaloid kanggo mbela awak saka predator. Yen dirampok saka mekanisme protèktif dhewe, luwih akeh bahan kimia sing dibutuhake. Lan sing meh ora bakal dadi kapentingan konsumen.
Seneng kentang (ati-ati)
Kentang lan glikoalkaloid kaya-kaya dadi siji. Apa sampeyan luwih seneng nindakake tanpa umbi sing sehat kabeh? Pancen ora, ujare Norbert Haase, mung ati-ati lan elinga sawetara perkara: simpen ing papan sing adhem lan peteng, aja mangan tunas lan kentang sing tuwuh kanthi jelas utawa racun-ijo, lan supaya aman, tansah copot. kulit.
Lan apa maneh? Ayo raos ngomong, ngandika Norbert Haase: Yen rasa cenderung menyang pait, sing uga tandha saka tambah konsentrasi glycoalkaloid ing kentang. Mulane ora cocok kanggo konsumsi.
